Πυρετός...
Πυρετός
Πυρετός με καίει∙
την ψυχή τραντάζει
και ιδρώτα στάζει
το κορμί — λες, κλαίει.
Ποια ντροπή, ποιο ρήμα
ζώνει την αγάπη;
Δε θα βρεις κιτάπι
με αυτήν ως κρίμα.
Πάθος: το δρολάπι
σε ουράνιο ποίημα.
29/11/12
27/11/12
Μια γεύση από τα ερωτικά ποιήματα της Βιλαρίνιο στο "Δέντρο"...
Idea Vilariño
Να σε βλέπω να γελάς
Να σε βλέπω να γελάς, με τα χέρια να σ’ αγγίζω
μαζί σου να ζω μια μέρα ένα χρόνο τρεις βδομάδες
ζωή αντίξοη και ζωή γλυκειά να μοιράζομαι μαζί σου
να σε βρίσκω στο κρεβάτι
στο δωμάτιο σαν ντύνεσαι
με μυρωδιά ποτού
σαν καπνίζεις
σαν ιδρώνεις το καλοκαίρι
ή στον έρωτα σαν κλείνεις
τα μάτια σου τα αφηρημένα.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
**********************************
Verte reír
Verte reír tocarte con las manosvivir contigo un día un año tres semanas
compartir vida seria vida mansa contigo
encontrarte en la cama
vistiéndote en el cuarto
oliendo a alcohol fumando
sudando en el verano
o en el amor cerrando
tus ojos distraídos.
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Το δέντρο" (Νοέμβριος 2012)
25/11/12
Ερμηνεία να δώσεις στο κείμενο...
Ααρών Μνησιβιάδης
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο...
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο
ἡ σιωπὴ στριμώχνεται ἀνάμεσα στὶς λέξεις,
εύκαιρία χρυσῆ νὰ διαλέξῃς
ἑρμηνεία νὰ δώσῃς στὸ κείμενο.
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο
τόσο κενό κομματιασμένο!
Χρόνια ὁλόκληρα προσμένω
κάποιος νὰ μπῇ στὸ προκείμενο.
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα κενό-ἀντικείμενο.
Στοὺς πολέμους πεθαίνουν πρῶτα οἱ λέξεις:
τὸ κενό περισσεύει -μπορεῖες νὰ τὸ στρέψῃς
ἀκόμη καὶ στὸν φίλα προσκείμενο.
23/11/12
22/11/12
Από στιγμές ωραίες τι απομένει...
JAROSLAV SEIFERT
ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ;
Από στιγμές ωραίες τί απομένει;
Η λάμψη των ματιών,
μιά σταλίτσα ουσία,
ο αναστεναγμός επάνω στον γιακά,
η αναπνοή στο τζάμι,
από τα δάκρυα ένα ψίχουλο
κι ένα νύχι μόλις απ’ τη λύπη.
Και, ναι, πιστέψτε με, σχεδόν τίποτε άλλο.
Καπνός τσιγάρων
και φευγαλέα χαμόγελα
και μια χούφτα λόγια
που πετάνε στρίβοντας σε μιά γωνία
σαν νά ’ναι τίποτα σκουπιδάκια
που τα σαρώνει ο άνεμος.
Μα δεν θά ’θελα, όχι, να ξεχάσω
κι εκείνες τις τρεις χιονονιφάδες.
Αυτά μόνο, αυτό είν’ όλο κι όλο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
19/11/12
Η οφειλή...
Μαγδαληνή
Μάνα
Πριν τη γέννα, μάνα με γεννώ,
πρόωρα∙ για σένα θα δεχτώ
τούτην την τιμή και συναινώ:
μάνα — σκέπη σου και φυλαχτό.
Στα δικά μου χάδια τα γλυκά
ν’ αφεθείς, που σ’ έχω ακριβό.
Δεν θα βρεις σε μένα ερωτικά
σκέρτσα ή κόλπα –δεν χρονοτριβώ–,
μα φροντίδας μητρικής καρπό.
Άφθονο θα ρέει απ' τη θηλή
γάλα για εσένα που αγαπώ,
για τα δυο σου χείλη — οφειλή.
17/11/12
16/11/12
Οι μοίρες οι ασυνάρτητες...
Διονύσης Καψάλης
Λάμπουν κομμάτια από ουρανό ακόμη,
βραδιάζει και ξεπλέκουν τα μαλλιά τους
οι μοίρες οι ασυνάρτητες∙ ποιος είδε
τόση παράξενη ομορφιά να φεύγει,
να χάνεται για πάντα από τον κόσμο,
ξένη στη γη, στον ουρανό πιο ξένη;
Γι' αυτούς που δε φταίνε σε τίποτα που τους καπηλεύτηκαν...
15/11/12
14/11/12
Του ήλιου η δύση...
Heinrich Heine
Στην όχθη η δεσποσύνη...
Στην όχθη η δεσποσύνη
στενάζει για πολύ∙
μα πώς τη συγκινεί
του ήλιου η δύση.
«Μα δεσποινίς μου θάρρος!
Παλιό το έργο αυτό:
Θα δύει πάντα εδώ
Και θα γυρνά απ’ το βάθος.»
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
*********************
Das Fräulein stand am Meere...
Das Fräulein stand am Meere
Und seufzte lang und bang,
Es rührte sie so sehre
Der Sonnenuntergang.
"Mein Fräulein! Sein Sie munter,
Das ist ein altes Stück;
Hier vorne geht sie unter
Und kehrt von hinten zurück."
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Poeticanet, τεύχος 17 (Νοέμβριος 2012)
11/11/12
Έπεφτε το κορμάκι σου και το 'χτιζα με χάδια...
Μιχάλης Γκανάς
Flash-back
Έπεφτε το κορμάκι σου και το 'χτιζα με χάδια
την ώρα που 'σβησε το φως
κι άναψαν τα σκοτάδια.
Είδα το μαύρο που 'κρυβες
με σάρκα και με δέρμα
κι ανάμεσα στα δόντια σου το «σ' αγαπώ» σαν κέρμα.
Τρόμαξα κι άναψες το φως, η νύχτα έκανε πίσω
σα φίδι που δεν πρόλαβα
καλά να το χτυπήσω.
Κι άφησε στο σεντόνι μας
το μαύρο της το ντύμα,
όλο το βράδυ πάσχιζα να κόψω αυτό το νήμα.
