29/5/14

Κάτω απ' το βάρος της λέξης...

















Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Λέει η Πηνελόπη

                              "And your absence teaches me
                                           what art could not"
                                            Daniel Weissbort

Δεν ύφαινα, δεν έπλεκα
ένα γραφτό άρχιζα, κι έσβηνα
κάτω απ' το βάρος της λέξης
γιατί εμποδίζεται η τέλεια έκφραση
όταν πιέζετ' από πόνο το μέσα.
Κι ενώ η απουσία είναι το θέμα της ζωής μου
-απουσια από τη ζωή-
κλάματα βγαίνουν στο χαρτί
κι η φυσική οδύνη του σώματος
που στερείται.

Σβήνω, σχίζω, πνίγω
τις ζωντανές κραυγές
"Πού είσαι, έλα, σε περιμένω
ετούτη η άνοιξη δεν είναι σαν τις άλλες"
και ξαναρχίζω το πρωί
με νέα πουλιά και λευκά σεντόνια
να στεγνώνουν στον ήλιο.
Δε θα 'σαι ποτέ εδώ
με το λάστιχο να ποτίζεις τα λουλούδια
να στάζουν τα παλιά ταβάνια
φορτωμένα βροχή
και να 'χει διαλυθεί η δική  μου
μες στη δική σου προσωπικότητα
ήσυχα, φθινοπωρινά...
Η εκλεκτή καρδιά σου
-εκλεκτή γιατί τη διάλεξα-
θα 'ναι πάντα αλλού 
κι εγώ με λέξεις θα κόβω
τις κλωστές που με δένουν
με τον συγκεκριμένο άντρα
που νοσταλγώ
όσο να γίνει σύμβολο Νοσταλγίας ο Οδυσσέας
και ν' αρμενίζει τις θάλασσες
στου καθενός το νου.
Σε λησμονώ με πάθος
κάθε μέρα
για να πλυθείς από τις αμαρτίες
της γλύκας και της μυρωδιάς
κι ολοκάθαρος πια
να μπεις στην αθανασία.
Είναι σκληρή δουλειά κι άχαρη.
Μόνη μου πληρωμή αν καταλάβω
στο τέλος τι ανθρώπινη παρουσία
τι απουσία
ή πώς λειτουργεί το εγώ
στην τόσην ερημιά, στον τόσο χρόνο
πώς δε σταματάει με τίποτα το αύριο
το σώμα όλο ξαναφτιάχνει τον εαυτό του
σηκώνεται και πέφτει στο κρεβάτι
σαν να το πελεκάνε
πότε άρρωστο και πότε ερωτευμένο
ελπίζοντας 
πως ό,τι χάνει σε αφή
κερδίζει σε ουσία.

 

26/5/14

Software...

 

Γιώργος Θεοχάρης

Software

Στη μαυροκόκκινη, περιστρεφόμενη, καρέκλα
αγκυρωμένος, τέσσερις ώρες και συνομιλώ
με μία έγχρωμη οθόνη, VGA.

Όταν, με το καλό, τελειώνω
με το spreadsheet μου, 
πληκτρολογώ στον επεξεργαστή κειμένου:

...η κοπελιά είναι μικρή
και, δεν της παν' τα μαύρα,
θαλασσάκι μου
και, φέρε το πουλάκι μου...

Δίνοντας enter ξεχύνεται,
μέσ' από τ' ανοιχτά Windows,
ένα ποτάμι θάλασσα που θέλει να με πνίξει.
....................................................................
Αχ! Το PC μου, το PC μου!
Έχει το δίσκο του πολύ σκληρό.
Ποτέ δεν θ' αποκτήσει συναισθήματα.


22/5/14

Φρουτιέρα...

















Γιώργος Θεοχάρης

Τέλμα

Σαπίζουν τα όνειρά μας
στου λογικού την ξέρα

σαν φρούτα ξεχασμένα
στη φρουτιέρα.

19/5/14

"Πράγμα ζόρικο, απ' τα όλως ξεχασμένα"...

 



















Πόσοι πολλοί οι τρόποι της μονάδας και του ζεύγους...

Πόσοι πολλοί οι τρόποι της μονάδας και του ζεύγους!
μα χωρίζονται κυρίαρχα σε δυο:
είτε ο καθείς μονάχος, με δικό του Εγώ
που τον άλλο συναντά και χαιρετάει
κι έκτοτε μ’ αυτόν πίνει, γελάει
μα και πάλι επιστρέφει εις εαυτόν,
είτε με τον άλλο γίνεται ένα
–πράγμα ζόρικο, απ’ τα όλως ξεχασμένα,
και όχι για όλων μας τα δόντια, σας το λέω.
Δύσκολο μες στον άλλο να ξεχνιέσαι, και δεν φταίω
που όλα σήμερα, και σχέσεις και επαφές και γνωριμίες,
ζητήματα ισχύος έχουν γίνει
και όλα τα επιτρέπουνε, και νόμους και ανομίες,
αρκεί μια ‘ισορροπία’ να πετύχει.
Καλύτερα ο καθένας το δικό του,
με τους δικούς ή τις δικές του για παρέα·
όλο και κάποια ώρα θ’ απομείνει
και για σένανε — είτε άχαρη είτε ωραία.

Έλενα Σταγκουράκη

17/5/14

Φοβάμαι...

 

Μανώλης Αναγνωστάκης

Φοβάμαι

Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
"Δώστε τη χούντα στο λαό".
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και "απόψεις".
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.


14/5/14

Είναι αυτό που είναι...





















Erich Fried

Είναι αυτό που είναι

Είναι παραλογισμός
λέει η λογική
Είναι αυτό που είναι
λέει η αγάπη

Είναι δυστυχία
λέει ο υπολογισμός
Δεν είναι άλλο παρά πόνος
λέει ο φόβος
Είναι αδιέξοδο
λέει η αντίληψη
Είναι αυτό που είναι
λέει η αγάπη

Είναι γελοίο
λέει ο εγωισμός
Είναι αφελές
λέει η επιφύλαξη
Είναι αδύνατο
λέει η εμπειρία
Είναι αυτό που είναι
λέει η αγάπη




Μτφρ: Έλενα Σταγκουράκη

****************


Was es ist

Es ist Unsinn
sagt die Vernunft
Es ist was es ist
sagt die Liebe


Es ist Unglück
sagt die Berechnung
Es ist nichts als Schmerz
sagt die Angst
Es ist aussichtslos
sagt die Einsicht
Es ist was es ist
sagt die Liebe


Es ist lächerlich
sagt der Stolz
Es ist leichtsinnig
sagt die Vorsicht
Es ist unmöglich
sagt die Erfahrung
Es ist was es ist
sagt die Liebe



Πρώτη δημοσίευση: Αφιέρωμα 'Ο ερωτικός Έριχ Φρηντ', περιοδικό Poeticanet (http://www.poeticanet.gr/erwtikos-erix-frint-a-246.html



8/5/14

Για την αξία της απόστασης...













Γιώργος Θεοχάρης

Για την αξία της απόστασης


Ενώθηκαν πολύ σφιχτά·
αυτό που λέμε "κουμπωθήκαν".

Σαν δυο ποτήρια γυάλινα
που τα 'χεις βάλει το 'να μέσα στ' άλλο
να στραγγίσουν.

Πας να τα ξεχωρίσουν, σπάζουνε.
Τ' αφήνεις έτσι, στέκονται χωρίς προορισμό.