25/10/20

Και όμως έχω βρεθεί εκεί...



"Είπε να καθίσει να γράψει. Να του γράψει; Κάπως θα έπρεπε στη μνήμη της να τον εντυπώσει, να μην τον αφήσει να φύγει, εκείνον που έφυγε πριν καν φτάσει. Κάπως θα έπρεπε να ζήσει αυτή η ιστορία που ποτέ της τέτοια δεν υπήρξε. Αταβιστική πλέον συνήθειά της να περιμαζεύει αναμνήσεις, αυτές τις καρτ ποστάλ από μελάνι, φωτογραφικό χαρτί, πηλό, πέτρα, ακόμη και αλάτι που με φροντίδα σε χαρτί τύλιγε, μην το πιει η υγρασία. Περίεργο που όσοι έτσι προσπερνούσαν είχαν τον ίδιο προορισμό. Μαγνήτης έμοιαζε η ήπειρος –Κίρκη σωστή– κι ο λωτός αίνιγμα. Ανακάλεσε εαυτόν εις τάξιν.

 

Το δειλινό είχε μια γλύκα ασυνήθιστη για το μέρος, ένα φως πορτοκαλί έλουζε τις προσόψεις των κτιρίων και καθρεφτιζόταν στο τεχνητό νερό, χαϊδεύοντας το βιομηχανικό τοπίο και αποσπώντας την προσοχή από τις συρμάτινες περιφράξεις στα έργα του δρόμου. Στον επόμενο δρόμο δεξιά έφταναν"(...)
 
 
Από το διήγημα της Έλενας Σταγκουράκη "Και όμως έχω βρεθεί εκεί"
Η συνέχεια στο περιοδικό Κοράλλι, τεύχος 25-26, Απρίλιος-Σεπτέμβριος 2020


"Είμαι άνθρωπος και χρειάζομαι έναν επίγειο θεό"...

 


"Μια ζωή ανθρώπινη είναι μια ζωή με αποδοχή και αγάπη, μια βιωμένη ζωή".
 
***
 
"ένας άλλος, δικαιότερος κόσμος είναι δυνατός. Μην παραιτείσαι, κινητοποιήσου! Κάθε παιδί που έρχεται στον κόσμο ενσαρκώνει και μία νέα προσπάθεια προς αυτό το επίτευγμα. Με άλλα λόγια, ο Θεός προσδοκά στο πρόσωπο κάθε παιδιού έναν καινούργιο, πραγματικά εξανθρωπισμένο άνθρωπο."
 
Από τη συνέντευξη του Γιούργκεν Μόλτμαν στον Χόλγκερ Φους
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
 
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Άνθρωπος", τχ. 2, Οκτώβριος 2020, 51-59: 54.

3/10/20

Δελτίο Τύπου: Ο αόρατος ακροατής


 

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

"Κι εγώ, µια απλή γυναίκα, (...) έπλαθα άθελά µου έναν αόρατο ακροατή, ώστε η ύπαρξή µου να αντιστοιχίζεται λεπτό το λεπτό µε την απόλυτη και παντοδύναµη παρουσία του! Σκέφτηκα τότε πως όλο το µυστήριο της οδύνης δεν διέφερε από εκείνη τη σονάτα, χάριν της οποίας συνέκλιναν η φιλοσοφία, η ιστορία και η λογοτεχνία, παίζοντας τον ρόλο παρτιτούρας. Αυτό που ερµήνευε ο Μπέννο δεν ήταν παρά ο συσχετισµός των ίδιων των πραγµάτων µεταξύ τους. Όταν ξεπεραστεί ορισµένος βαθµός έντασης, ο πόνος µετατρέπεται σε οδύνη. Χαρακτηριστικό γνώρισµα του περάσµατος από το ένα στο άλλο είναι η οξύτητα του πόνου και, κατ’ επέκταση, η εξουδετέρωση κάθε δυνητικής θετικής ή αρνητικής εξέλιξης στο µέλλον. Tότε είναι που χάνει κανείς κάθε ελπίδα µιας πιθανής ανακούφισης ή λύτρωσης. Και η απόγνωση αυτή καθιστά αδύνατη την απόσπαση της προσοχής από την ένταση του πόνου. Όταν πια η φαντασία δεν προσφέρει διέξοδο στον πόνο, αλλά τον επαναφέρει ξανά και ξανά, προξενείται ένα είδος κορεσµού που συνοδεύεται από µια γενικευµένη απάθεια, ταυτόσηµη µε την οδύνη παρά µε τη συγκεκριµένη πηγή πόνου που την προξενεί."

 

Η Σάντρα Μπακεδάνο Χερ είναι Χιλιανή καθηγήτρια Πανεπιστηµίου στη Φιλοσοφία µε σπουδές στη Γερµανία. Στο µυθιστόρηµά της, που µεταφράσηκε στα εληνικά µε εξαιρετικό τρόπο από την Έλενα Σταγκουράκη, πραγµατεύεται ένα πολύ δύσκολο θέµα. Οι ήρωές της, άτοµα µε παιδεία και καλλιέργεια, πάσχουν από ψυχικές διαταραχές και παλεύουν µε τον “άλλο εαυτό”. Η συγγραφέας µιλάει µε τη φωνή τους περιγράφοντας σε πρώτο πρόσωπο, όχι ως παρατηρητής αλλά ως υποκείµενο του βιώµατος, αφενός µεν τη συµπτωµατολογία της διπολικής διαταραχής, των κρίσεων πανικού, της διαδικασίας αποτοξίνωσης και το βαθύ αίσθηµα του πόνου και της αγωνίας, αφετέρου την ενσυναίσθηση του προβλήµατος και τον αγώνα συµφιλίωσης µε τον “άλλο εαυτό” και την επιθετική “υγιή”κοινωνία. Στην πλοκή η συγγραφέας ενσωµατώνει, µε άρτια τεχνική, πλήθος πληροφοριών: Στοιχεία από την καθηµερινότητα της Χιλής κατά την περίοδο της δικτατορίας του Πινοτσέτ, τις ταξικές αντιθέσεις και τα ζητήµατα πρόσβασης στην εκπαίδευση, στοιχεία για το ψυχιατρικό σύστηµα της Χιλής κατά την ίδια περίοδο, σε αντιπαράθεση µε την ψυχιατρική νοσηλεία στη Γερµανία. Στοιχεία για την προέλευση των οπιούχων ουσιών, τη σχέση της ηρωίνης µε τη µορφίνη και τη φαρµακευτική χρήση της στις αρχές του 20ού αιώνα. Και βεβαίως, ως Καθηγήτρια Φιλοσοφίας πραγµατεύεται µε εξαιρετική πληρότητα για τα πλαίσια ενός µυθιστορήµατος το ζήτηµα του “δικαιώµατος στην αυτοκτονία” κανοντας αναφορές στη φιλοσοφική σκέψη από τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη µέχρι τον Καντ και τον Σοπενάουερ. “Μ” 

 

Η Σάντρα Μπακεδάνο Χερ γεννήθηκε στο Βαλπαραΐσο της Χιλής το 1980. Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας (Πανεπιστήµιο Λειψίας, Γερµανία, 2007) και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τµήµα Φιλοσοφίας του Πανεπιστηµίου της Χιλής. Κύριος τοµέας της έρευνάς της είναι η σκέψη Γερµανών στοχαστών του 19ου και 20ού αιώνα αλλά και η Φιλοσοφία Περιβάλλοντος. Από το 2008 µέχρι σήµερα έχει εκπονήσει πολλά ερευνητικά προγράµµατα, τα πορίσµατα των οποίων έχει παρουσιάσει σε διάφορα πανεπιστήµια της Λατινικής Αµερικής και της Ευρώπης, ενώ άρθρα της έχουν δηµοσιευτεί σε διεθνώς αναγνωρισµένα περιοδικά. Στα δοκιµιακά και µεταφραστικά της έργα συγκαταλέγονται: Filosofίa de la redenciόn, Antologίa de Philipp Mainländer. Estudio preliminar y traducciόn, εκδ. Fondo de Cultura Econόmica, Σαντιάγο Χιλής, 2011 και Wille zur Phantasie. Versuch, das Nichts bei Schopenhauer auszuloten, εκδ. Peter Lang/ Philosophie und Geschichte der Wissenschaften, 2007. «Ο αόρατος ακροατής» είναι το πρώτο της µυθιστόρηµα.

 

Η Έλενα Σταγκουράκη είναι υποψήφια διδάκτωρ (Μάιντς Γερµανίας, 2020) στις µεταποικιοκρατικές και πολιτιστικές σπουδές της Λατινικής Αµερικής. Μεταφράστρια λογοτεχνίας κυρίως από τα ισπανικά και τα γερµανικά (Τµήµα Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης & ∆ιερµηνείας, Κέρκυρα 2006, Χαϊδελβέργη Γερµανίας 2009), έχει ανθολογήσει και µεταφράσει την Ουρουγουανή Ιδέα Βιλαρίνιο (Τo άνθος της στάχτης, Νυχτερινά, ερωτικά και άλλα ποιήµατα εκδ. Gutenberg 2015) και τον Γερµανό Γκέριτ Μπέκερ (εκδ. Περισπωµένη 2016). Έχει συνεπιµεληθεί τις 83 Ιστορίες Μπονζάι για το Σηµείο Μηδέν (εκδ. Σιδέρης, 2017). Έχει συµµετάσχει σε ανθολογίες µετάφρασης και ποίησης και, ως σταθερή συνεργάτιδα περιοδικών, έχει δηµοσιεύσει πολυάριθµες µεταφράσεις, θεµατικά αφιερώµατα, δοκίµια, ρεπορτάζ και κριτικογραφία.