Mar de mi patio

 Elena Tamargo

Θάλασσα της αυλής μου 

Κι αν εσύ φτάσεις, θάλασσα,

σαν το σώμα μου χώμα γίνει οργωμένο

και στα μάτια μου βρέχει;

Φύκια κι αλάτι ζεστασιάς  ¯

τα νύχια σου δε μεγαλώνουν;

Κατά πρόσωπο θα σε κοιτάξω,

δέσμια εγκαυμάτων τα βλέφαρα να σηκώνεις

αφήνοντας τα μάτια σου να δουν τα αδιάφορα.

Πώς ήσουν σαν εγώ σε επέλεξα.

Θεά αναδυόμενη, θεές να εκτοπίζεις ¯

θα στυλώσεις το βλέμμα σαν με δεις;

Έλα κοντά μου, μην αργείς,

μη χάσω τις δυνάμεις μου.

Μόνη μου είμαι χορεύοντας και τη χλωρίδα μου

χιλιάδες πόδια πατούν απελπισμένα.

Βγάλε με απ’ αυτή τη δίνη

πάρε μακριά αυτό το άκομψο πουλί που το λευκό μου συνοδεύει

αυτήν την πυξίδα που μαντεύει ανατολή.

Λίγο σαν αργήσεις, η μορφή μου θα διαλύσει

το σώμα αυτό που υπέροχα χορεύει.

¯ Πες μου, ποια είναι η ώρα που δε φτάνεις,

τους δρόμους αρωματίζοντας με τα ψάρια σου τα φρέσκα; ¯

Θάλασσα της αυλής μου, βασανισμένη θάλασσα

αυτό που με πονά

είναι που οι μέρες μου

όλο και πιο πολύ γίνονται

χώμα.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

*********************** 

Mar de mi patio

Y si llegaras mar
cuando mi cuerpo fuera tierra arada
y lloviera en mis ojos?
Alga y sal de prusia calentura
¿no te crecen las uñas?
Te veré frente a frente
presa en tus quemaduras, levantando las cejas
dejando ver los ojos con esa indiferencia.
Cómo tú eras cuando yo te elegí.
Diosa naciendo y destronando diosas
si tú al verme fijaras la mirada.
Ven hacia mí, no tardes
puedo perder las fuerzas.
Estoy sola bailando y en mi musgo
me pisan miles de pies desesperados.
Sácame este mareo
este jilguero tosco que custodia mi blanco
esta brújula adivinando el este.
Si te demoras se deshace mi estatua
este cuerpo que danza maravillosamente.
–¿Qué hora es que no llegas
perfumando las calles con tus pescados frescos?–
Mar de mi patio, mar atormentado
lo que me duele
es que mis días
se vuelvan más y más de tierra.

Αναδημοσίευση από το Poeticanet Τεύχος 12 (www.poeticanet.com)