Βάσκο του Δίγαμα

Διονύσης Καψάλης

Σονέττο VI

Πριν από χρόνια πίστεψα πως θα μιλούσα

όλες τις γλώσσες της στιγμής, ερωτευμένος,

και με το θαύμα της φωνής διαπιστευμένος,

σε μιαν ισότητα φωτός θα κατοικούσα,

Βάσκο του Δίγαμα, δεινός θαλασσοπόρος,

της ερημιάς σου εθελούσιος Ροβινσώνας,

μήκη και πλάτη να διαβεί ο αρραβώνας

στην κιβωτό του σώματός μας, κοσμοφόρος.

Πώς να γεμίσεις τ' ουρανού το λάλο ψέμα:

κάτι εμπορεύσιμο που πέρασε στο άιμα,

του γάμου σύμβολο κι αυτό, "εν τούτω νίκα",

στην ύπτια στάση του θνητού σε βρήκε τόσο 

γόνιμη που σ' ανέλαβε πριν συπληρώσω

χρόνια συντάξιμα στου έρωτα το ΙΚΑ.

("Δίγαμα", 1988)