Κανείς τίποτα

Δημήτρης Αρμάος

Η απόρριψή της

Νομίζει για ένα βλέμμα πως μπορώ να βγω

Να περπατήσω τάχα αδιάφορη μακριά του

Ας το 'χει ανάγκη      όχι λιγότερο κι εγώ το επιθυμώ

Μα δεν αντέχω να βαδίσω κάτω απ' τη ματιά του

Ή να τον αντικρίσω και να μην προσδράμω καταπάνω του

Κοντά μου να τον διαιστανθώ να μη ριγήσω

Να λογιστώ τις δυνατότητες και να μη μαραθώ

Θα τσακιστούν τα γόνατά μου τότε θα λυθεί 

Της ραχοκοκαλιάς μου η εύθραυστη καμάρα

Και βέβαιο το 'χω πως θα σωριαστώ μέσα στον κόσμο

Και-δε-θα-καταλαβαίνει-κανείς-τίποτα.