Ο σκορπιός

Christa Reinig 

Σκορπιός 

Ήταν ήπιος και φιλικός. Τα μάτια του σμιχτά. Σημάδι πονηριάς. Τα φρύδια του πάνω απ’ τη μύτη ενωμένα. Σημάδι εριστικότητας. Η μύτη του μακριά και μυτερή. Σημάδι αστείρευτης περιέργειας. Οι απολήξεις των αφτιών του τριχωτές. Σημάδι ροπής προς το έγκλημα. «Γιατί δε βγαίνεις έξω, στους ανθρώπους;» Τον ρώτησε κάποιος. Εκείνος κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και παρατήρησε μια έκφραση απεχθή γύρω απ’ το στόμα. «Δεν είμαι καλός άνθρωπος» είπε. Βυθίστηκε στα βιβλία του. Σαν τα διάβασε όλα και τέλειωσαν τα αποθέματά του, έπρεπε αναγκαστικά να βγει έξω στους ανθρώπους, για ν’ αγοράσει ένα βιβλίο καινούριο. Ας ελπίσουμε ότι δε θα συμβεί καμιά καταστροφή, σκέφτηκε και βγήκε έξω στους ανθρώπους. Μια γυναίκα τού μίλησε και τού ζήτησε να της αλλάξει ένα χαρτονόμισμα. Καθώς η μυωπία της ήταν μεγάλη, έπρεπε να πάρει και να δώσει νομίσματα κάμποσες φορές. Ο σκορπιός σκέφτηκε τα μάτια του, τα σμιχτά, κι αρνήθηκε το κέρδος του με πονηριά ν’ αυξήσει. Στο τραμ μέσα, τον πάτησε ένας άγνωστος και τον έβρισε σε μια γλώσσα ξένη. Ο σκορπιός σκέφτηκε τα ενωμένα φρύδια του και προτίμησε να ερμηνεύσει τις βρισιές –τις οποίες ούτως ή άλλως δεν καταλάβαινε– ως παράκληση για συγχώρεση. Αποβιβάστηκε και είδε μπροστά του στο πεζοδρόμιο ξεχασμένο ένα χαρτοφύλακα. Ο σκορπιός σκέφτηκε τη μύτη του και δεν έσκυψε, ούτε γύρισε καν να δει. Στο βιβλιοπωλείο βρήκε ένα βιβλίο. Πόσο θα το ήθελε δικό του! Ήταν όμως πολύ ακριβό. Θα χωρούσε άνετα στην τσέπη του παλτό του. Ο σκορπιός σκέφτηκε τις απολήξεις των αφτιών του και γύρισε το βιβλίο στη θέση του, στο ράφι. Διάλεξε κάποιο άλλο. Περιμένοντας για να πληρώσει, παραπονέθηκε ένας βιβλιόφιλος: «Το βιβλίο αυτό είναι το βιβλίο που ψάχνω εδώ και χρόνια. Και τώρα μου το παίρνει κάποιος άλλος.» Ο σκορπιός σκέφτηκε την έκφραση την απεχθή γύρω απ’ το στόμα του και είπε: «Ορίστε, δικό σας το βιβλίο. Σας το παραχωρώ.» Ο βιβλιόφιλος έβαλε σχεδόν τα κλάματα. Έσφιξε με τα δυο του χέρια το βιβλίο πάνω στο στήθος του κι έφυγε. «Αυτός είναι καλός πελάτης» είπε ο βιβλιοπώλης, «αλλά θα κάνουμε κάτι και για εσάς». Τράβηξε απ’ το ράφι το βιβλίο που ο σκορπιός τόσο ήθελε για δικό του. Ο σκορπιός τον αποθάρρυνε: «Το συγκεκριμένο είναι πολύ ακριβό για την τσέπη μου.» «Μάλλον όχι και τόσο» απάντησε ο βιβλιοπώλης, «μια τέτοια, αξιαγάπητη πράξη αξίζει ανταπόδοση. Δώστε μου ό,τι νομίζετε εσείς.» Ο σκορπιός έβαλε σχεδόν τα κλάματα. Έσφιξε με τα δυο του χέρια το βιβλίο πάνω στο στήθος του και, καθώς δεν είχε κάτι άλλο ελεύθερο για ν’ αποχαιρετήσει το βιβλιοπώλη, πρότεινε το κεντρί του. Ο βιβλιοπώλης έσφιξε το κεντρί κι έπεσε στο πάτωμα νεκρός.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Ένα Μπονζάι της 15ης Αυγούστου από το ιστολόγιο "Ιστορίες Μπονζάι" του Πλανοδίου.

(http://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com)