Ο ακατέργαστος ρυθμός της πέτρας σε χορούς κυκλοδίωκτους...

Βασίλης Ζηλάκος

Με το φύσημα τ’ αγέρα

β’

Πού πας; Γιατί φεύγεις; Καθώς τα χέρια μου
ψάχνουν τον ακατέργαστο ρυθμό της πέτρας
και ξέφρενοι χοροί κυκλοδίωκτοι γιορτάζουν
τον ερχομός μας, ίσκιος πηχτός ακόμα η ομορφιά
σου μετρά τις συλλαβές του τραγουδιού μου...
Δεν βλέπεις; Την κούπα, που σου ’δωσα πρωτύ-
τερα να πιεις, σηκώνεις τώρα συχνότερα απ’ όσο
λέει αυτή να κάνεις.

Από την πρώτη ποιητική συλλογή του ποιητή "Η κούπα του τσαγιού"