Ποιος ακουμπάει τα χέρια πάνω στον καιρό...;

 

Τάκης Σινόπουλος

Ήρθε ένα φως

Είναι σημάδια μου έλεγες, μηνύματα μιας αλλαγής ― όμως τι γύρευαν

τόσοι άνθρωποι; πρόσωπα πλήθος με φοβίζανε τη μέρα εκείνη, μου έκοβαν τη θέα.

Πού να κοιτάξω; γύρω-γύρω σύρματα, παντού ο χειμώνας

δίχως φλούδα, σπέρνοντας

συναπαντήματα σε καθε δρόμο, παγωμένες ψιχάλες ― εσύ θυμόσουν

ξύλα και ξύλα στη φωτιά, πίσω απ’ τα κάψαλα τόσα χαμένα χρόνια.

Φράξαμε το παράθυρο. Ποιος ακουμπάει τα χέρια πάνω στον καιρό;

Ήρθε η φωνή από τις ρωγμές, ήρθε ένα φως.

Δεν ήτανε δικό σου. Ο θάνατος που έλεγα έκαιγε απέξω.