Το δάκρυ να το πουν, το γέλιο να το γράψουν...

Παντελής Μπουκάλας

Λεξείω

Παιδιά παιδάκια οι λέξεις μας, πειράζουνε, πονάνε,

στο πρώτο χάδι ευθύς γελούν, κι ευθύς ξανά πεισμώνουν,

βιάζονται όλα να τα πουν, μπερδεύονται, αγαπάνε,

σωπαίνουν, γίνονται κραυγή, κρύβονται, φανερώνουν.

Παιδιά παιδάκια οι λέξεις μας, και ξέρουν ν' ανταρτεύουν,

ξέρουν το δάκρυ να το πουν, το γέλιο να το γράψουν.

Πρόθυμοι αμνοί θυσιάζονται, θεριά όταν ιμερεύουν,

όλο τον κόσμο ουρανό ποθούνε να τον βάψουν.

Παιδιά παιδάκια οι λέξεις μας. Σώματα που λυγίζουν,

και πολεμούν, εγείρονται, φτερώνονται, πετάνε.

Σκιάζονται, ονειρεύονται, σμίγουνε και χωρίζουν,

ψυχούλες που τους δόθηκε πάντοτε να διψάνε.

Παιδιά παιδάκια οι λέξεις μας. Μπρος τους λευκός ο χρόνος,

ένα χαρτί για να γραφτεί, πανί για να φουσκώσει,

να βγει ταξίδι όπου η χαρά, ταξίδι όπου ο πόνος.

Η τρικυμία τον έρωτα μπορεί να ιερώσει.