Από το Χριστουγεννιάτικο Ορατόριο...

Κρατική φιλαρμονική ορχήστρα Σλοβακίας - Jingle Bells

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

      FROHE WEIHNACHTEN!

                                                              FELIZ NAVIDAD!

                                    

                                      MERRY CHRISTMAS!

*Ξανά μαζί μετά τις γιορτές!

Lua cheia...

Άτλαντας Χριστός -
στις πλάτες του σηκώνει
μια lua cheia.

Έλενα Σταγκουράκη

Αυτοί παιδί μου δεν...

Μιχάλης Γκανάς

Αυτοί παιδί μου δεν


Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δεν-
τρο δεν φυτέψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν πουλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη  και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν του Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν -κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότεραπερί-
που έτσι γράφεται το μέλλον μας.

Zoe - Tanguera

Δάγκωσε το μήλο...

Gioconda Belli

Σύντομες παραδόσεις ερωτισμού

I

Να διατρέχεις ένα κορμί

σε όλην του την έκταση την αιολική

θα πει το γύρο να κάνεις του κόσμου

και δίχως πυξίδα στα τέσσερα του ορίζοντα σημεία να περιδιαβαίνεις

νήσους κόλπους χερσονήσους φράγματα υδάτων μανισμένων

Υπόθεση εύκολη δεν είναι –παρότι ηδονική–

Μην θαρρείς πως μια μέρα, μόνο, ή νύχτα σε σεντόνια στρωμένα

για τούτο θα σου φτάσει

Οι πόροι μέσα κρύβουν μυστικά, πολλά φεγγάρια να γεμίσουν

II

Το κορμί, χάρτης αστρικός σε κώδικα μυστικό

Έν’ άστρο θ’ απαντήσεις κι ίσως θα πρέπει ν’ αρχινήσεις

τη ρότα σου να διορθώνεις όταν σύννεφο, τυφώνας ή κάποιο ουρλιαχτό

βαθύ

ρίγη σε γεμίσουν

Μια χούφτα που ούτε καν την είχες υποψιαστεί

III

Φορές πολλές το ίδιο σημείο να επιμεληθείς

Συνάντησε τη λίμνη με τα νούφαρα

Χάιδεψε με την άγκυρά σου του κρίνου την καρδιά

Βυθίσου μέσα να πνιγείς κι απλώσου

Μην απαρνηθείς τη μυρωδιά τη ζάχαρη το αλάτι

τους ανέμους τους βαθείς το πλήθος τα φωτοστέφανα των πνευμόνων

Ομίχλη στο νου

και στα πόδια ρίγος

Θαλασσοχαλασμός γλαρωμένος τα φιλιά

IV

Δίχως φόβο στον χούμο να βαλθείς στη φθορά την αβίαστη

Μην ποθείς στην κορφή να αποφτάσεις

Καθυστέρησε στου παράδεισου την πύλη όσο μπορείς

Νανούρισε τον έκπτωτο άγγελό σου ανακατεύοντάς του τα πυκνά μαλλιά

με το ξίφος φωτιάς ασφετέριστης

Δάγκωσε το μήλο

V

Μύρισε

Πόνεσε

Αντάλλαξε βλέμματα σάλιο μουσκέψου

Κυλήσου εντύπωσε λυγμούς σάρκα που στάζει

Εύρημα το πόδι στο τελείωμα του άκρου

Καταδίωξέ το ψάξε μυστικό του βήματος μορφή της φτέρνας

Τόξο του βηματισμού που γεννά κολπίσκους βάδισμα τοξωτό

Απόλαυσέ τα

VI

Άκουσε εσύ κοχύλι της ακοής

πώς η υγρασία στενάζει

Λωβός που στα χείλη σιμώνει ήχος της ανάσας

Πόροι που φουσκώνουν και όρη μικροσκοπικά γεννούν

Αίσθηση σπασμού σάρκας επαναστατημένης στο ρυθμό

Πηγή απαλή του αυχένα που στη θάλασσα του στήθους ξεχύνεται

Παλίρροια της καρδιάς ψιθύρισέ του

Εντόπισε των νερών τη σπηλιά

VII

Διαπέρασε τη γη του πυρός την πίστη την καλή

και τρελός διάπλευσε το σμίξιμο των ωκεάνειων υδάτων

Διάσχισε τα φύκια και κοράλλια αρματώσου βόγκηξε στέναξε

Αναδύσου με κλάδον ελαίας κλάψε υπονομεύοντας χάδια κρυμμένα

Ξεγύμνωσε ματιές της έκπληξης

Γκρέμισε τον εξάντα από τα ύψη πάνω του ματόκλαδου

Τόξωσε τα φρύδια κι άνοιξε τα παράθυρα της μύτης


VIII

Ανάσανε στέναξε

Πέθανε λιγάκι

Γλυκά αργά πέθανε

Πάλεψε κόντρα στου ματιού την κόρη

Την ηδονή παράτεινε

Όρθωσε το κατάρτι κι άνοιξε πανιά

Βάλε ρότα και πλώρη προς την Αφροδίτη

το άστρο της πρωίας

–η θάλασσα ίδια με κρύσταλλο αδειανό υδραργυρικό–

κι αποκοιμήσου

ναυαγός.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Αθήνα, 28.11.2012

*********************************************************

GIOCONDA BELLI

Pequeñas Lecciones de Erotismo

I

Recorrer un cuerpo en su ext

ensión de vela
Es dar la vuelta al mundo
Atravesar sin brújula la rosa de los vientos
Islas golfos penínsulas diques de aguas embravecidas
No es tarea fácil - si placentera -
No creas hacerlo en un día o noche de sábanas explayadas
Hay secretos en los poros para llenar muchas lunas


II

El cuerpo es carta astral en lenguaje cifrado
Encuentras un astro y quizá deberás empezar
Corregir el rumbo cuando nube huracán o aullido
profundo
Te pongan estremecimientos
Cuenco de la mano que no sospechaste

III

Repasa muchas veces una extensión
Encuentra el lago de los nenúfares
Acaricia con tu ancla el centro del lirio
Sumérgete ahógate distiéndete
No te niegues el olor la sal el azúcar
Los vientos profundos cúmulos nimbus de los pulmones
Niebla en el cerebro
Temblor de las piernas
Maremoto adormecido de los besos

IV

Instálate en el humus sin miedo al desgaste sin prisa
No quieras alcanzar la cima
Retrasa la puerta del paraíso
Acuna tu ángel caído revuélvele la espesa cabellera con la
Espada de fuego usurpada
Muerde la manzana


V

Huele
Duele
Intercambia miradas saliva imprégnate
Da vueltas imprime sollozos piel que se escurre
Pie hallazgo al final de la pierna
Persíguelo busca secreto del paso forma del talón
Arco del andar bahías formando arqueado caminar
Gústalos


VI

Escucha caracola del oído
Como gime la humedad
Lóbulo que se acerca al labio sonido de la respiración
Poros que se alzan formando diminutas montañas
Sensación estremecida de piel insurrecta al tacto
Suave puente nuca desciende al mar pecho
Marea del corazón susúrrale
Encuentra la gruta del agua


VII

Traspasa la tierra del fuego la buena esperanza
navega loco en la juntura de los océanos
Cruza las algas ármate de corales ulula gime
Emerge con la rama de olivo llora socavando ternuras ocultas
Desnuda miradas de asombro
Despeña el sextante desde lo alto de la pestaña
Arquea las cejas abre ventanas de la nariz


VIII

Aspira suspira
Muérete un poco
Dulce lentamente muérete
Agoniza contra la pupila extiende el goce
Dobla el mástil hincha las velas
Navega dobla hacia Venus
estrella de la mañana
- el mar como un vasto cristal azogado -
duérmete náufrago.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Αθήνα, 28.11.2012

Julien et Barbara

Των άσωτων μαλλιών τους κάποιο χτένι...

Διονύσης Καψάλης

Κασετίνα

Της μάνας μου φθαρμένη κασετίνα,
με κρύσταλλο κι ασήμι δουλεμένη,
ταμείο της στοργής της, σαν εκείνα
που κράτησαν μια φλόγα αναμμένη
(μια φλόγα δροσερή μέσα στα κρίνα)

εκεί που άλλες άναβαν καντήλι,
στων άγουρων φιλιών τους τα τεμένη:
της πρώτης γνωριμίας κάποια ύλη
(των άσωτων μαλλιών τους κάποιο χτένι),
για να γυρνούν τα γερασμένα χείλη,

ένα λινό που του ’πεσε μαντίλι,
ενώτια, καρφίτσες, δαχτυλίδια,
το γράμμα που δεν έστειλαν σε φίλη
(με την ψυχή τους το 'γραφαν την ίδια)∙
κάποιος βυθός της μνήμης ν' ανατείλει

ολάνθιστος, μ’ ένα σταυρό των Φώτων∙
και μέσα στη φθαρμένη κασετίνα
ενθύμια λανθάνουν των ερώτων
(εκείνων που αξιώθηκα τα κρίνα),
των πρόσφατων ματαίων και των πρώτων.

           

Έλα ν' αλλάξουμε καρδιές... (Ρόζα Εσκενάζυ, "Κατηφές")

Πυρετός...

Μαγδαληνή


Πυρετός


Πυρετός με καίει∙
την ψυχή τραντάζει
και ιδρώτα στάζει
το κορμί — λες, κλαίει.

Ποια ντροπή, ποιο ρήμα
ζώνει την αγάπη;
Δε θα βρεις κιτάπι
με αυτήν ως κρίμα.

Πάθος: το δρολάπι
σε ουράνιο ποίημα.

Υπέροχο Βαλς #2 - Σοστακόβιτς

Μια γεύση από τα ερωτικά ποιήματα της Βιλαρίνιο στο "Δέντρο"...

Idea Vilariño

Να σε βλέπω να γελάς


Να σε βλέπω να γελάς, με τα χέρια να σ’ αγγίζω
μαζί σου να ζω μια μέρα ένα χρόνο τρεις βδομάδες
ζωή αντίξοη και ζωή γλυκειά να μοιράζομαι μαζί σου
να σε βρίσκω στο κρεβάτι
στο δωμάτιο σαν ντύνεσαι
με μυρωδιά ποτού
σαν καπνίζεις
σαν ιδρώνεις το καλοκαίρι
ή στον έρωτα σαν κλείνεις
τα μάτια σου τα αφηρημένα.


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη


**********************************

Verte reír

Verte reír tocarte con las manos
vivir contigo un día un año tres semanas
compartir vida seria vida mansa contigo
encontrarte en la cama
vistiéndote en el cuarto
oliendo a alcohol fumando
sudando en el verano
o en el amor cerrando
tus ojos distraídos.


Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Το δέντρο" (Νοέμβριος 2012)

Mendelssohn - Lobgesang

Ερμηνεία να δώσεις στο κείμενο...

Ααρών Μνησιβιάδης  

Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο...


Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο
ἡ σιωπὴ στριμώχνεται ἀνάμεσα στὶς λέξεις,
εύκαιρία χρυσῆ νὰ διαλέξῃς
ἑρμηνεία νὰ δώσῃς στὸ κείμενο.

Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο
τόσο κενό κομματιασμένο!
Χρόνια ὁλόκληρα προσμένω
κάποιος νὰ μπῇ στὸ προκείμενο.

Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα κενό-ἀντικείμενο.
Στοὺς πολέμους πεθαίνουν πρῶτα οἱ λέξεις:
τὸ κενό περισσεύει -μπορεῖες νὰ τὸ στρέψῃς
ἀκόμη καὶ στὸν φίλα προσκείμενο.

Love me more...

Από στιγμές ωραίες τι απομένει...

JAROSLAV SEIFERT

ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ;


Από στιγμές ωραίες τί απομένει;
Η λάμψη των ματιών,
μιά σταλίτσα ουσία,
ο αναστεναγμός επάνω στον γιακά,
η αναπνοή στο τζάμι,
από τα δάκρυα ένα ψίχουλο
κι ένα νύχι μόλις απ’ τη λύπη.
Και, ναι, πιστέψτε με, σχεδόν τίποτε άλλο.
Καπνός τσιγάρων
και φευγαλέα χαμόγελα
και μια χούφτα λόγια
που πετάνε στρίβοντας σε μιά γωνία
σαν νά ’ναι τίποτα σκουπιδάκια
που τα σαρώνει ο άνεμος.
Μα δεν θά ’θελα, όχι, να ξεχάσω
κι εκείνες τις τρεις χιονονιφάδες.
Αυτά μόνο, αυτό είν’ όλο κι όλο.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Once upon a time...

Η οφειλή...

Μαγδαληνή


Μάνα



Πριν τη γέννα, μάνα με γεννώ,
πρόωρα∙ για σένα θα δεχτώ
τούτην την τιμή και συναινώ:
μάνα — σκέπη σου και φυλαχτό.

Στα δικά μου χάδια τα γλυκά
ν’ αφεθείς, που σ’ έχω ακριβό.
Δεν θα βρεις σε μένα ερωτικά
σκέρτσα ή κόλπα –δεν χρονοτριβώ–,
 
μα φροντίδας μητρικής καρπό.
Άφθονο θα ρέει απ' τη θηλή
γάλα για εσένα που αγαπώ,
για τα δυο σου χείλη — οφειλή.

Impossible love...

Οι μοίρες οι ασυνάρτητες...

 Διονύσης Καψάλης


Λάμπουν κομμάτια από ουρανό ακόμη,
βραδιάζει και ξεπλέκουν τα μαλλιά τους
οι μοίρες οι ασυνάρτητες∙ ποιος είδε
τόση παράξενη ομορφιά να φεύγει,
να χάνεται για πάντα από τον κόσμο,
ξένη στη γη, στον ουρανό πιο ξένη;



Γι' αυτούς που δε φταίνε σε τίποτα που τους καπηλεύτηκαν...

"Αγαπημένα ποιήματα των Γερμανών" (μέρος Ι)

Αφιέρωμά μας στο διαδικτυακό περιοδικό Poeticanet, τεύχος 17

Heine

Morgenstern

Tuckolsky

Roth

von Goethe

von Eichendorff

Mörike

Kästner

Brecht

Του ήλιου η δύση...

Heinrich Heine

  
Στην όχθη η δεσποσύνη... 


Στην όχθη η δεσποσύνη
στενάζει για πολύ∙
μα πώς τη συγκινεί
του ήλιου η δύση.

«Μα δεσποινίς μου θάρρος!
Παλιό το έργο αυτό:
Θα δύει πάντα εδώ
Και θα γυρνά απ’ το βάθος.» 


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη


*********************   


Das Fräulein stand am Meere...

Das Fräulein stand am Meere
Und seufzte lang und bang,
Es rührte sie so sehre
Der Sonnenuntergang. 

"Mein Fräulein! Sein Sie munter,
Das ist ein altes Stück;
Hier vorne geht sie unter
Und kehrt von hinten zurück."


 Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Poeticanet, τεύχος 17 (Νοέμβριος 2012)