Να μην έχουμε δει πάρα πολλά...

Gioconda Belli

Παράδοση

Το πεύκο, με το άρωμα από ρετσίνι,
λάμπει ολόκληρο μες στα χρυσά του τα στολίδια,
τα κόκκινα μπαστουνάκια,
τις γιρλάντες και τα μήλα.
Χριστούγεννα έρχονται και φεύγουν
ενώ αποζητούμε μιαν ανάμνηση παλιά ν’ αναβιώσουμε
από τότε που ’μασταν παιδιά.
Πλησιάζουμε στη γιορτή
με την ελπίδα να μην έχουμε δει πάρα πολλά
και να ’χουμε ακόμη στα μάτια την αθωότητα.
Θεία λειτουργία. Νύχτα, στις δώδεκα.
Τα δώρα με τις πολύχρωμες κορδέλες τους.
Οι φίλοι, το κρασί, το οικογενειακό φαγοπότι.
Ντυνόμαστε, στολιζόμαστε,
ετοιμάζουμε τη γιορτή
και, εξαντλημένοι, καθόμαστε αναμένοντας
το γυρισμό της μαγείας.
Ποιος να πιστέψει και πάλι
στο Θείο Βρέφος που αθόρυβα έρχεται
για ν’ αφήσει τα πακέτα;
Ή τάχα στον καλοκάγαθο Άϊ Βασίλη που κατεβαίνει απ’ την καμινάδα,
και διαπερνά τους ουρανούς με το έλκηθρό του, που τάρανδοι το σέρνουν;
Στο άστρο εκείνο που αναπαυόταν πάνω απ’ τη Βηθλεέμ
σε ουρανό πάντα καθάριο, κυανό;
Μην πιστεύοντας πια, αναπαράγουμε την πλάνη,
καταπιανόμαστε ν’ αναπλάσουμε τη μαγεία.
Τρυφερά σχεδιάζουμε την ανάμνηση
τη μουσική, το χρώμα, το άρωμα που ’χουν τα βρύα,
το μυστήριο των παιχνιδιών.

Χρόνο το χρόνο,
γενιά τη γενιά,
εξασφαλίζουμε την επιβίωση
μιας μακράς, εξακολουθητικής
νοσταλγίας.



Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

********************

Gioconda Belli
 
Tradición

El pino oloroso a resina,
brilla con sus adornos de oro,
los bastones rojos,
las manzanas, los lazos.
La Navidad viene y se va
mientras buscamos revivir el recuerdo viejo
de cuando eramos niños.
Nos asomamos a la fiesta
con la esperanza de no haber visto demasiado
y tener aún en los ojos, la inocencia.
Misa del Gallo. Las doce de la noche.
Los regalos con sus cintas multicolores.
Los amigos, el vino, la comilona en familia.
Nos vestimos, nos arreglamos,
organizamos la celebración,
y, exhaustos, nos sentamos a esperar
el regreso de la magia.
¿Quién pudiera volver a creer
en el Niño que viene sigiloso
a dejar los paquetes?
¿El benévolo San Nicolás bajando por la chimenea
cruzando el cielo en su trineo jalado por renos?
¿La estrella posada sobre Belén
en un cielo siempre limpio y azul?
Ya sin creer, reproducimos la ilusión,
nos empeñamos en recrear el encanto.
Tiernamente diseñamos el recuerdo
la música, el color, el aroma del musgo,
el misterio de los juguetes.

Año tras año,
generación tras generación,
aseguramos la supervivencia
de una larga, sucesiva,
nostalgia.