Είσαι μόνος, το ίδιο κι εγώ...

Idea Vilariño 
 

Είσαι μόνος, το ίδιο κι εγώ…

Είσαι μόνος, το ίδιο κι εγώ.

Εγώ δεν αγγίζω τη ζωή σου, τη μοναξιά σου, το μέτωπό σου,

εγώ δεν είμαι στις νύχτες σου παρά λίμνη, ποτό,

τίποτα περισσότερο από μια λίμνη βαθειά

από όπου να πιεις μπορείς και με τα μάτια κλειστά ακόμη,

ξεχασμένος.

Για ’σένα είμαι σαν ένα ακόμη σκοτάδι, άλλη μια νύχτα,

προκαταβολή θανάτου

που φτάνει μια μέρα, κρύα, κι ο άνθρωπος περιμένει, αναμένει,

και φτάνει, κι εκείνος παραδίνεται στη νύχτα, σε ένα στόμα,

κι η απόλυτη η λήθη τον τυφλώνει, τον εξοντώνει.

Δίχως όρια η νύχτα,

ξάγρυπνη, καθάρια, μόνη,

αποζητά τον έρωτα, άγγελο της κάθε πράξης...

Μόνος είσαι, το ίδιο κι εγώ.

Εκστατικός, διάφανος, ουράνιος, ψυχανεμισμένος,

αφέσου στη στιγμή.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

****************************

 

Estás solo, lo mismo...

Estás solo, lo mismo.
Yo no toco tu vida, tu soledad, tu frente,
yo no soy en tu noche más que un lago, una copa,
más que un profundo lago,
en que puedes beber aún cerrados los ojos,
olvidado.
soy para ti como otra oscuridad, otra noche,
anticipo de la muerte,
lo que llega en el día frío el hombre espera, aguarda,
y llega y él se entrega a la noche, a una boca,
y el olvido total lo ciega y lo anonada.

Sin límites la noche,
pura, despierta, sola,
solícita al amor, ángel de todo gesto…

Estás solo, lo mismo.
Ebrio, lúcido, azul, olvidado del alma,
concédete a la hora. 

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Poeticanet, τεύχος 11 (Δεκέμβριος 2009)