"Κοινός λόγος", σκην. Θεοδωρόπουλου, Θέατρο Νέου Κόσμου
**********************
Αριστούργημα! Η μοναδική Κονιόρδου και η συγκλονιστική στο μονόλογο της μάνας με τους δυο γιους, Κατσανδρή, οδηγούν το θεατή απ' το χέρι σε αυθεντικές αφηγήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ξενιτιά, (όπως αυτές καταγράφηκαν από την Έλλη Παπαδημητρίου) που αποδεικνύουν γι' άλλη μια φορά πώς η ιστορία και τα ανθρώπινα πάθη ξεπερνούν κάποτε κάθε μυθοπλασία κι εφιαλτικό ποίημα του ανθρώπινου νου. Δεν έμεινε μάτι στο θέατρο χωρίς να δακρύσει, σε μια όμως παράσταση έντεχνα ισορροπημένη, όπου τη λύπη διαθεχόταν η χαρά, με τα επιτυχώς σκηνοθετημένα εύθυμα χορικά από παραδοσιακά τραγούδια της Μικράς Ασίας.
Η γυναικεία φωνή, για τα πάθη της γυναίκας. Και τι μπορεί να πει κανείς για τις Μικρασιάτισσες, που ήρθαν στην Ελλάδα για να λέγονται "παστρικιές" (πράγμα που δεν ακούστηκε στην παράσταση, γνωρίζουμε ωστόσο από αφηγήσεις), έχοντας χάσει πατέρα, σύζυγο, γιους, και πολλές φορές, όλους μαζί...
Η φωνή της Κονιόρδου γάργαρο νερό, απίθανη η τσαχπινιά της, αλλά και σπαραξικάρδιος ο θρήνος της. Εξαίσια και η Κατσανδρή, μια Ηθοποιός που δεν τυγχάνει, θεωρούμε, ακόμη της αναγνώρισης που της αξίζει. Το Θέατρο του Νέου Κόσμου ανήκει στις λίγες σκηνές που εμμένουν σταθερά σε ποιοτικές παραγωγές.
Έλενα Σταγκουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου