Μεγάλο πουλί σταχογάλαζο να πεταρίζω...

Arthur Rimbaud

BOTTOM

            Καθώς η πραγματικότητα ήταν γεμάτη αγκάθια για την εκλεπτυσμένη μου φύση - βρέθηκα εν τούτοις στο σπίτι μιας Κυρίας, μεγάλο πουλί σταχογάλαζο να πεταρίζω προς τ' ανάγλυφα της οροφής και να ξύνω με τη φτερούγα μου τους ίσκιους της βραδιάς.
           Ήμουν μπροστά σ' ένα κρεβάτι με ουρανό, και σήκωνα εκείνην με όλα τα λατρεμένα της χρυσαφικά και του κορμιού της τ' αριστουργήματα, παχουλός αρκούδος με ούλα μενεξεδένια και τρίχωμα ασπρισμένο από τη στενοχώρια, καρφώνοντας με τα μάτια μου τα κρύσταλλα και τ' ασημικά στις κονσόλες.
           Τα πάντα έγιναν σκιά και πύρινο ενυδρείο. Το πρωί -αυγή μαχητική του Ιούνη- έτρεξα στους αγρούς, γαϊδούρι, σαλπίζοντας και κραδαίνοντας τον καημό μου, ώσπου οι Σαβίνες του προάστιου ήρθαν στο στέρνο μου να ριχτούν.

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης