Για τους ιεροκήρυκες της ευκοσμίας...

Gioconda Belli

ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΝΕΞΙΛΕΩΤΗ

Ορισμένοι κρίνουν
πως υπερβολικά εξύμνησα
του κορμιού τα μυστήρια
τη σάρκα και το όλο φρούτα άρωμά της.

Σώπασε γυναίκα! –διατάζουν–
Και άλλο με τη λαγνεία σου μην μας παιδεύεις
Στο δωμάτιό σου τράβα
Ξεγυμνώσου
Κάνε ό,τι σου κατέβει
Μα σώπαινε
Και στους πέντε ανέμους μην το διατυμπανίζεις.

Η γυναίκα είναι εύθραυστη, αιθέρια, μητρική —
στα μάτια της τα πέπλα της σεμνότητας
την ανυψώνουνε σε αιώνια ιέρεια των αρετών.
Μια γυναίκα σε ηδονή μοιάζει θάλασσα τρικυμισμένη
με έκβαση αποκλειστική το ναυάγιο.

Σώπαινε. Άλλο μη μιλάς για υπογάστρια κι υγρασίες.
Στη νιότη σου η συνήθειά σου αυτή αποδεκτή.
Τότε, άλλωστε, η αποχαλίνωση προβλεπόταν.
Μα τώρα, σώπαινε.

Όπου να ’ναι εγγόνια θα ’χεις. Ήδη τα πάθη σε προσπερνούν.
Πριν καλά-καλά χαθεί του κορμιού σου η σφριγηλότητα
πρέπει την ψυχή να υποτάξεις
στην εκκλησία να συχνάζεις
να πλέκεις ζιπουνάκια
και το βλέμμα σου να σβήσεις
με την ευπρέπεια τη στανική της εμμηνόπαυσης.

Παίρνω θέση σήμερα και γράφω
για τους ιεροκήρυκες της ευκοσμίας,
για εκείνους που, ελλείψει πειστικών επιχειρημάτων,
στις γυναίκες συνταγογραφούν πρώιμο γήρας
θλίψη μοναχική
τον πρόωρο τρόμο εμπρός στις ρυτίδες.

Α, κύριοι εσείς! Αγνοείτε
πόση λεπτότητα κρύβουν τα κορμιά του φθινοπώρου
πόση υγρασία και πόση γη
πόση λάμψη χρυσή αποκρύπτει του δάσους τους το φύλλωμα
όπου το εύφορο χώμα
τράφηκε με χρόνο.


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Πρώτη δημοσίευση: Bibliotheque (http://bibliotheque.gr/?p=36636)