Των εραστών τα μάτια είναι πάντα σα βροχή... (2)

 

Ερωτικά επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας

Αδέσποτο

― Γεια σου, κοριτσάκι.

― Γεια σου κι εσένα, φίλε.

― Ποια 'ν' αυτή που πάει μπροστά;

― Και σένα τι σε νοιάζει;

― Έχω λόγο που ρωτώ.

― Η αφέντρα μας είναι.

― Να ελπίζω ή όχι;

― Θέλεις κάτι, δηλαδή;

― Μια νύχτα μόνο.

― Και δίνεις τι;

― Χρυσάφι.

― Ωραία! Πόσο;

― Να, δες, τόσο!

― Άσε, δε γίνεται!

*****************

Μακηδόνιος Υπατικός

"Τα λέμε αύριο", μου λες, "αύριο",

μα αυτό το αύριο πού' ν' το; Δεν έρχεται

η μία αναβολή έπεται της άλλης!

Τέτοια λόγια χαρίζεις, άδωρη, οληώρα

σ' αυτόν που σε ποθεί... ενώ... ενώ στους άλλους...

σ' όλους δεν προφταίνεις να κάνεις δώρα!

Τον πιστό σου άνθρωπο -εμένα-

τον πιστό σου τον περιφρονείς τον φίλο,

κι από ψωριάρη χειρότερα τον έχεις

σκύλο, "Τα λέμε το βραδάκι",

μου λες· "το βραδάκι τα λέμε".

Το βραδάκι, ναι, μα πες μου αλήθεια εσύ

των γυναικών το βραδάκι αλήθεια τι είναι...

Γεράματα είναι -να σου το πω εγώ-

γεράματα γιομάτα αμέτρητες ρυτίδες...

********************

Μακηδόνιος Υπατικός

Μιαν ωραία εσπέρα ήρθες στο σπίτι μου... -πού να τολμήσω

ο δόλιος να ελπίσω εγώ τέτοιαν ευτυχία... τόσο που σε ποθούσα!

Ένιωσες, φαίνεται, τον πόθο πού 'τρωγε, καλή, τα σπλάχνα μου

κι ήρθες εδώ να μου σαλέψουν τα φτωχά μυαλά

και να μου θαμπωθεί η φαντασία μου όλη

και να τρομάξω, ο καημένος... -να μην ξέρω πια τι κάνω.

Ίσαμε τ' άπατα των βυθών της σειέται μου η καρδιά

και η ψυχή μου στα κύματα θαλασσοπνίγεται της Κύπρης.

Στη στεριά -αχ- έχω τώρα καταντήσει ναυαγός

και θέλω κάτι να κάνεις, σε παρακαλώ, για να με σώσεις:

δέξου με, κόρη καλή, και δέσε με ξανά μες στο λιμάνι σου,

για να 'χω αραξοβόλι. 

Απόδοση στη νέα ελληνική: Γιώργος Κεντρωτής