Μάρτυρες να μην υπάρχουν...

Jaime Sabines

Τλατελόλκο 1968

3.

Θα ’πρεπε να πλύνουν όχι μόνο το οδόστρωμα – μα και τη μνήμη.

Θα ’πρεπε τα μάτια να βγάλουν σε όλους εμάς που είδαμε,

και τους συγγενείς να δολοφονήσουν,

κανείς να μην θρηνεί, μάρτυρες να μην υπάρχουν.

Μα το αίμα ρίχνει ρίζες

και σαν δέντρο μεγαλώνει με το χρόνο.

Το αίμα στο τσιμέντο και στους τοίχους

σαν φυτό αναρριχητικό – μας στιγματίζει,

μας βρέχει με ντροπή, με ντροπή και με ντροπή.

Τα στόματα των νεκρών μάς φτύνουν

με αίμα αιώνιο, βουβό.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

***********************

Tlatelolco 68

3.

Habría que lavar no sólo el piso: la memoria.
Habría que quitarles los ojos a los que vimos,
asesinar también a los deudos,
que nadie llore, que no haya más testigos.
Pero la sangre echa raíces
y crece como un árbol en el tiempo.
La sangre en el cemento, en las paredes,
en una enredadera: nos salpica,
nos moja de vergüenza, de vergüenza, de vergüenza.
Las bocas de los muertos nos escupen
una perpetua sangre quieta.