Ελένα Τσαουσέσκου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Θάνος Γιαννούδης 

 Ελένα Τσαουσέσκου

 
                           στη συνοδοιπόρο του "Παμπάλαιου Νερού" Έλενα Σταγκουράκη

Εγώ, που δρούσα στη ζωή σας σαν μητέρα,
στα δέκα μέτρα ξεψυχώ και στην πυρά.
Μπογιές και χρώματα θα βάψουν πορφυρά
του μέλλοντός σας τη θολή incognita terra.

Σιμά στην Τροία περιφέρομαι, ψοφίμι,
για να γεμίσει τις σελίδες του ο "Αγών".
Ηδονική τροφή χιλιάδων ναυαγών
που ξεπεράσανε τον Καίσαρα στη φήμη.

Στις επιστήμες το λαό μας οδηγούσα,
με συνεπή και στοχευμένη μετρική.
Τώρα το αίσθημα νικά η Ιατρική
και στο κρεβάτι ναρκωμένη σβήνει η Μούσα.

Μα πώς αντέχεται αυτή η αιμομιξία
από έναν κόσμο μετρημένης ηθικής;
Ληγμένο χάπι μου, φοβάμαι δεν αρκείς
για να τρενάρεις κι άλλο την ωορρηξία.

Θα βγουν στα φώτα της σκηνής μου μαζεμένα
όλα τα μπάσταρδα κι αγέννητα παιδιά
και -μ' ομοιόμορφη και έναστρη ποδιά-
θα παρασύρουνε στη λήθη τους κι εμένα.

Για μια μορφή από το χώρο του μπουρλέσκου
θαρρώ πως δόξα πια δεν έμεινε καμιά
και στην πλατεία στέκει μόνο η ερημιά
για να προσμένει την κυρά των Τσαουσέσκου.

Σαν την τουρμπίνα που κινεί τ' αεροπλάνο
αγέρας όρμηξε κι αφήνει πίσω οστά.
Στήστε μας μόνο πια ζητάω αντικρυστά:
τα δυο του μάτια να κοιτάζω πριν πεθάνω…

23/7/13