Once the sea...

George Sarantaris

Once the sea...

Once the sea had lifted us upon its wings

It was with it that we submerged into sleep

It was with it that we fished birds in the air

At daytime we would swim amid colors and cries

At dusk we would lie under the trees and clouds

At night we would wake up to sing

The weather was then all gust and blast and gale

And only afterwards was it calm

But we headed all the same with no one stopping us

To give and take joy

The universe was leading us from the rocks up to the mountains

And when the sea was absent, God was close

Translated by: Elena Stagkouraki 

**********************

Γιώργος Σαραντάρης

Άλλοτε η θάλασσα...

Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της
Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα
Τις ημέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές και τα χρώματα
Τα βράδια ξαπλώναμε κάτω απ᾿ τα δέντρα και τα σύννεφα
Τις νύχτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε
Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου
Και μονάχα ύστερα ησυχία
Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς
Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά
Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε ο Γαλαξίας
Και όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο Θεός