Σε καιρούς και τέλμα Ύφεσης...

Έλενα Σταγκουράκη

Στη Ν.

Μου στέλνεις κάποια ποιήματα,
επιεικής, λες, να φανώ.
Γλυκά της τύχης μου τα κύματα
που σ’ έφεραν από άθολο βυθό
και σ’ άφησαν μπροστά μου
στου γραφείου πάνω το ξύλο το γερό.

Φίλη που φιλεύεις στεναγμούς,
φίλη που φιλεύεις Ερινύες,
να γευτείς όλο διστάζεις τους καρπούς
που σου εμπιστεύονται οι Μούσες-Παναγίες
μιας θρησκείας κοσμικής.

Μα τα δώρα σου μου ψέλνουν την Αλήθεια,
τα δώρα σου μιλούν την Προσευχή
που σώμα παίρνει λύτρωσης –
δεν είναι, παρά γνώριμα ψιχία
που τα δένει της ουσίας η κλωστή.
Συντρόφισσα σε νιώθω σε πορεία
σε καιρούς και τέλμα Ύφεσης.