Οι γυναίκες του κτιρίου "Σιμόνη Βέιλ"...

 

Έλενα Σταγκουράκη

Οι γυναίκες του κτιρίου "Σιμόνη Βέιλ"

Κάθε πρωί με κοιτάζει η Μαλάλα,

με τα δυο μάτια, τα αθώα, μεγάλα

που έχουν γνωρίσει του μίσους τη φρίκη.

Βέλγιο, Ευρώπη, στον κόσμο όλο ανήκει.

Λίγο πιο κάτω, νά σου και η Σιμόνη·

βήμα γοργό που τις "Ρίζες" σιμώνει,

χρεία και ανάγκη αδήριτη όλων.

Ξεριζωμένες οι ρίζες μου, Σόλων!

Απ' το γραφείο έχει περάσει η κυρία

της καθαριότητας ─ μένουν δυο-τρία.

Για τον χυμένο καφέ απολογούμαι.

Μου απαντά: "Στο εξής, θα μιλούμε."

Όλες, 'γυναίκες του Κοινοβουλίου' ─

άραγε της Ενωμένης Ευρώπης;

Κτίριο της τάξης -και αυτό!- του σχολείου:

κτώνται αγαθά μόνο πόνοις και κόποις;

Βρυξέλλες, 1/2/2016