Τον κήπο, απ' όπου μας έδιωξαν...

 

 Gioconda Belli

 

Οχτώ Μαρτίου (Ocho de Marzo)

Ξημερώνει με μαλλιά μακριά η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.

Τι λίγη που είναι μια μέρα μόνο, αδερφές μου,

τι λίγη για να μας φέρουν και ν' αφήσουν λουλούδια στις πόρτες μας!

Από την κούνια που μας νανουρίζει ώς τον τάφο που αιώνια μας κοιμίζει,

–όλη την πολύπαθη πορεία της ζωής μας–

θα έπρεπε να τα στρώσουν με λουλούδια προς τιμήν μας

(όχι όπως με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα που δεν είδε και δεν άκουσε

τις ολάνθιστες λεωφόρους του Λονδίνου να λυγίζουν απ’ το θρήνο).

Τα λουλούδια εμείς θέλουμε να τα δούμε, να τα μυρίσουμε.

Λουλούδια από εκείνους που δεν χάρηκαν σαν γεννηθήκαμε κορίτσια αντί για αγόρια

Λουλούδια από εκείνους που μας έκοψαν την κλειτορίδα

και σμίκρυναν τα πόδια μας με επιδέσμους

Λούλουδια από εκείνους που δεν μας έστειλαν σχολείο για να φροντίζουμε τα αδέρφια μας και να βοηθούμε στην κουζίνα

Λουλούδια από εκείνους που μπήκαν νύχτα στο κρεβάτι μας και το στόμα μάς έκλεισαν για να μας βιάσουν ενώ η μητέρα μας κοιμόταν

Λουλούδια από εκείνους που μας πλήρωσαν λιγότερο για μια βαρύτερη εργασία

και μας απέλυσαν σαν έμαθαν πως εγκυμονούμε

Λουλούδια από εκείνους που σε θάνατο μάς καταδίκασαν αναγκάζοντάς μας να γεννήσουμε με κίνδυνο της ζωής μας

Λουλούδια από εκείνους που εφησυχάζουν

μόνο αφού μας σκεπάσουν με μαντήλες και καλύμματα ολόσωμα

Λουλούδια από εκείνους που μας απαγορεύουν την έξοδο χωρίς αντρική συνοδεία

Λουλούδια από εκείνους που μας έκαψαν ως μάγισσες

και μας φυλάκισαν ως τρελές

Λουλούδια από εκείνους που μεθούν και μας χτυπούνε

από εκείνους που ανταλλάσσουν με το πιοτό το φαγητό ενός μήνα

Λουλούδια από εκείνες που στήνουν πλεκτάνες και παγίδες

Λουλούδια από εκείνες που ξεσπάνε στις μανάδες τους, τις κόρες και τις πεθερές τους

και στην καρδιά τους κρύβουν μίσος για το φύλο τους.

Τόσα λουλούδια θα χρειάζονταν

για να ξεράνουν τους υγρούς βαλτότοπους

όπου των ματιών μας το νερό γίνεται λάσπη,

κινούμενη άμμος που μας καταπίνει

κι απ’ όπου η καθεμιά μας πρέπει με δύναμη να βγει.

Ξημερώνει με μαλλιά μακριά η καμπύλη ημέρα της γυναίκας.

Σήμερα θέλουμε λουλούδια. Τόσα, όσα μας αξίζουν.

Τον κήπο απ’ όπου μας έδιωξαν.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη