(From the "Phantom of the Opera")
30/11/10
Η εμπειρία χωρά μες στον χρόνο...
Στρατής Παρέλης
Η εμπειρία χωρά μες στον χρόνο αλλά εκείνος δεν χωρά πουθενά...
Η εμπειρία χωρά μες τον χρόνο αλλά εκείνος δεν χωρά πουθενά.
Σκοτεινιάζει από τον υπερβάλλοντα ζήλο του ο άνθρωπος-
Γίνεται της ψυχής του επαίτης.
Έχε του εμπιστοσύνη- δεν είναι κακός
Είναι ένα φοβισμένο σκυλί που γαυγίζει αλλά ποτέ δεν δαγκώνει.
Οι αγωνίες του σφυρίζουν όπως τα τρένα
Που συναντώνται βιαστικά σε μια επαρχιακή διασταύρωση.
Ναι, κλάψε τώρα..
Δεν θέλω άλλο να μιλώ.. Καλύτερα
Να με κάνει υποταχτικό της η νύχτα..
Σκοτεινιάζει από τον υπερβάλλοντα ζήλο του ο άνθρωπος-
Γίνεται της ψυχής του επαίτης.
Έχε του εμπιστοσύνη- δεν είναι κακός
Είναι ένα φοβισμένο σκυλί που γαυγίζει αλλά ποτέ δεν δαγκώνει.
Οι αγωνίες του σφυρίζουν όπως τα τρένα
Που συναντώνται βιαστικά σε μια επαρχιακή διασταύρωση.
Ναι, κλάψε τώρα..
Δεν θέλω άλλο να μιλώ.. Καλύτερα
Να με κάνει υποταχτικό της η νύχτα..
28/11/10
Το καράβι της αγάπης
Νίκος Εγγονόπουλος
Η ψυχανάλυσις των φαντασμάτων
Σα μπαίνει το καράβι της αγάπης, τη νύχτα, μες στο λιμάνι, το
υποδέχονται οι μυστηριώδεις μουσικές της ερημιάς. Γύρω, τα νερά
γιομίζουν λουλούδια όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων, και μιαν άσπρη
σειρά από γυμνές γυναίκες μάς περιμένει στην προκυμαία. Είναι έτοιμες,
όλες τους, στο πρώτο μας νεύμα, να φορέσουν αμέσως την κόκκινη στολή των
βουτηχθάδων. Οχι όμως για να κατεβούν στα βάθη της θάλασσας, αλλά μόνο
και μόνο για νάρθουν να μας περιμένουν, ίσως κι ώρες ολόκληρες,
ακούραστα, στοργικά, στην είσοδο του υπογείου σιδηροδρόμου. Εμείς,
φυσικά, φτάνουμε αναπάντεχα, κουνώντας τα μεγάλα φτερά μας και
φωνάζοντας λόγια ασυνάρτητα κι ωραία. Τότες γίνεται απότομα πιο αισθητή η
ησυχία του εξοχικού τοπίου, κι έτσι μες στα σκοτάδια, απ' τα χωράφια,
ξεπετιούνται άνθρωποι μαυροντυμένοι, που είναι οι κομήτες, και πιάνα
ορθά, με τα λευκά τους πλήκτρα, που είναι τα άστρα. Οι σημαίες
κυματίζουν στον άνεμο, σε κανονικά διαστήματα ηχούν τα μυδραλλιοβόλα,
και τα παιδιά τραγουδούν. Στ' αυτιά μας ακούμε τα προφητικά ονόματα των
γυναικών που θ' αγαπούσαμε. Επίσης και το όνομα μιας πόλεως: Σινώπη. Εγώ
όμως δεν φοβούμαι το θάνατο, γιατί αγαπώ τη ζωή.
25/11/10
Τόσες δα, τοσοδούλικες...
Florian Meimberg
Ελάχιστες ιστορίες
Έχει
χορτάσει απ’ τους τόσους επαίνους και τις τιμές. Και αναρωτιέται αν εδώ ρίχνουν
καμιά ματιά και οι εκδότες…
***
Το
πλήθος σώπασε, καθώς ο φύλαρχος στράφηκε προς το μαντείο. Πίσω απ’ το
σκονισμένο τζάμι αχνοφαίνονταν θαμπά τα γράμματα: «Google».
***
Πεθαίνοντας,
του ψιθύρισε ο πατήρ Όλις τη στερνή φράση της ζωής του: «Τα χρήματα είναι στο…»
«Πρωινόοο!» αντήχησε η φωνή της ηγουμένης.
***
ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ
ΝΕΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ! Η συνέντευξη τύπου της NASA αναμεταδιδόταν απευθείας παντού. Η
καθαρίστρια σκούπιζε τη σκόνη απ’ το τηλεσκόπιο.
***
Άνοιγε
δρόμο προς το φως. Αλήθεια ήταν: το τούνελ. Το δυνατό φως. Αυτό ήταν λοιπόν.
Μια φωνή ακούστηκε: Είναι αγόρι!»
(Μέρος της δημοσίευσης της 15ης Οκτωβρίου στις Ιστορίες Μπονζάι)
23/11/10
Ο σοφός Eπίκτητος...
Επίκτητος
Όλα όσα σου φαίνονται φοβερά, όπως ο θάνατος και η εξορία, να τα έχεις πάντα στη σκέψη σου, και κυρίως τον θάνατο. Έτσι δεν θα επιθυμήσεις υπερβολικά κανένα πράγμα ταπεινό ή ανάξιό σου.
***
Αν θέλεις να γίνεις φιλόσοφος προετοιμάσου να δεχτείς την ειρωνία του κόσμου γιατί πολλοί θα σε περιφρονήσουν λέγοντας: Από πού ξεφύτρωσε πάλι αυτός ο φιλόσοφος; και Από πού ήρθε αυτός ο ξιπασμένος τύπος; Εσύ όμως να μην ξιπάζεσαι, αλλά να μένεις σταθερός σε κείνες τις αρχές που σου φαίνονται καλύτερες με πίστη, σαν να σου όρισε ο Θεός αυτή τη θέση. Σκέψου ότι αν μείνεις σταθερός στις αρχές σου, εκείνοι που κάποτε σε καρόιδεψαν, αργότερα θα σε θαυμάζουν. Αν όμως νικήσει η αντιμετώπισή τους, τότε στο εξής διπλά θα σε κοροϊδεύουν.
***
Να θυμάσαι ότι είσαι ηθοποιός σε ένα δράμα, όπως το θέλει ο συγγραφέας του έργου. Αν το θέλει σύντομο, θα είναι σύντομο. Αν το θέλει μακροσκελές, θα είναι μακροσκελές. Αν θέλει να παίξεις ρόλο φτωχού, πρόσεχε να τον παίξεις κι αυτόν με ευφυία. Πρόσεξε να κάνεις το ίδιο είτε πρόκειται για τον ρόλο χωλού ή για ρόλο άρχοντα ή ακόμα απλού ανθρώπου. Από σένα εξαρτάται αν θα τον παίξεις καλά ή όχι. Η εκλογή όμως του ρόλου ανήκει σε άλλον και όχι σε σένα.
(Από το "Εγχειρίδιον")
Μεταγραφή στη νεοελληνική: Μαρία Κεκροπούλου
20/11/10
Αγριεμένη θάλασσα
Μυρτιώτισσα
Να ’ν’ η ζωή για σένα
Να ’ν’ η ζωή για σένα ήρεμη λίμνη,
κι εσύ, θωρώντας την, ν’ αναγαλιάζεις,
να ’χεις μακριά πετάξει το βιβλίο
και μοναχά τη φύση να διαβάζεις.
Με της τρελής σου φαντασίας το πλοίο
ν’ αράζεις σ’ ακρογιάλια ονειρεμένα,
και σε περβόλια φεγγαρολουσμένα
να χαίρεσαι της νύχτας το μυστήριο.
Να ’ν’ η ζωή για σένα
Να ’ν’ η ζωή για σένα ήρεμη λίμνη,
κι εσύ, θωρώντας την, ν’ αναγαλιάζεις,
να ’χεις μακριά πετάξει το βιβλίο
και μοναχά τη φύση να διαβάζεις.
Με της τρελής σου φαντασίας το πλοίο
ν’ αράζεις σ’ ακρογιάλια ονειρεμένα,
και σε περβόλια φεγγαρολουσμένα
να χαίρεσαι της νύχτας το μυστήριο.
Το καθετί να ζει σαν από σενα,
και να ’ναι η γη δική σου ένα βασίλειο.
Κι άξαφνα -ω! τ’ αφάνταστο μαρτύριο!-
δίχως να ξέρεις, το γιατί, το πώς,
καπνός, και πάει του ονείρου ο θησαυρός.
Γίνεται η λίμνη θάλασσα αγριεμένη
κι εσύ θωρώντας την ανατριχιάζεις.
Από τη φύση τη σκοτεινιασμένη
καμιά παρηγοριά δε δοκιμάζεις.
Κι είναι ως να ζεις σε δάση ερημωμένα
με τη φριχτή αγωνία του τρόμου,
κι άλλοτε, να! τα ρούχα σου σκισμένα,
και ζητιανεύεις στη γωνιά του δρόμου.
και να ’ναι η γη δική σου ένα βασίλειο.
Κι άξαφνα -ω! τ’ αφάνταστο μαρτύριο!-
δίχως να ξέρεις, το γιατί, το πώς,
καπνός, και πάει του ονείρου ο θησαυρός.
Γίνεται η λίμνη θάλασσα αγριεμένη
κι εσύ θωρώντας την ανατριχιάζεις.
Από τη φύση τη σκοτεινιασμένη
καμιά παρηγοριά δε δοκιμάζεις.
Κι είναι ως να ζεις σε δάση ερημωμένα
με τη φριχτή αγωνία του τρόμου,
κι άλλοτε, να! τα ρούχα σου σκισμένα,
και ζητιανεύεις στη γωνιά του δρόμου.
H διακοσιοστή ανάρτηση...με μια αγαπημένη μελωδία!
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ: AMARA ME
Η ΔΟΛΙΑ ΕΓΩ
Η ΔΟΛΙΑ ΕΓΩ
Βούρκοι μαύροι, μαύρη αρμύρα·
πνίγηκες και τί θα γίνω;
Μόνη πιά τον πόνο πίνω –
να θρηνώ μού γράφει η μοίρα.
Βούρκοι, κι άλλοι βούρκοι πάντα.
Θάλασσα φουσκώνει μαύρη.
Να πνιγώ, ναι, να πνιγώ κι εγώ,
τέρμα η ζωή μου νά ’βρει…
Είμαι μια ψυχή χαμένη.
Ο άνθρωπός μου πάει, αχ, εχάθη.
Τα παντζούρια σφαλισμένα.
Το σκυλί μουγκό, εβουβάθη.
Βούρκοι, κι άλλοι βούρκοι πάντα.
Θάλασσα φουσκώνει μαύρη.
Να πνιγώ, ναι, να πνιγώ κι εγώ
τέρμα η ζωή μου νά ’βρει…
Είχα κάποτε καλύβι·
μόνη κι έρμη μένω τώρα.
Άδειο σπίτι και κρεβάτι,
και ψωμί μια σάπια κόρα.
Βούρκοι, κι άλλοι βούρκοι πάντα.
Θάλασσα φουσκώνει μαύρη.
Να πνιγώ, ναι, να πνιγώ κι εγώ
τέρμα η ζωή μου νά ’βρει…
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
15/11/10
13/11/10
Το ταγκό της πιπερόριζας
Γιώργος Κεντρωτής
Το ταγκό της πιπερόριζας
Στης ανοιχτής νυχτός τα λαύρα χαρακώματα
τα σώματα άστραψαν και χάψανε τα χρώματα·
μα σάλπιγγες της Ιεριχούς
διεβόησαν πως είταν χους
η πάλη των κορμιών και πως εστάθη κάρωμα
το κόρωμα. Στο τέλος χύθηκε και το άρωμα
ξεθυμασμένο σα νερό
γλυφό στης στενωπού το ιερό.
Νυκτών οργάνων αποκρουστικοί ήχησαν
κρωγμοί και με ρωγμές κρουστές δυστύχησαν
οι φρένες του απολύτου νου
στα καταράχια του βουνού
που χώρισε αίφνης ακραιφνείς απήγανους,
το δε μυαλό του δούλου εγίνη ρήγα νους.
Τη ρίγανη, που αφόρισες
εκεί που ανηφόριζα
σ’ εσέ, για σύνθημα όρισες:
την είπες πιπερόριζα.
Μες στην αμφιλύκη...
Άννα Αχμάτοβα
Προς θάνατον
Έτσι κι αλλιώς θα ’ρθείς, γιατί όχι τούτη τη στιγμή;
Σε περιμένω, αδύνατο να επουλωθεί το τραύμα.
Όλα τα φώτα τα ’σβησα κ’ η πόρτα μου ανοιχτή
να μπεις εσύ καθημερνός και σπάνιος ως θαύμα.
Όποια μορφή σ’ αρέσει πάρε για να ’ρθεις
σαν βλήμα εισόρμησε και σκότωσέ με
ή μ’ ένα ζύγι ζύγωσε σαν έμπειρος ληστής
ή με του τύφου τον καπνό φαρμάκωσέ με.
Ή ως μύθος που ’χεις σοφιστεί και λες από καιρό
κι όλοι τον μάθαν πια μέχρι ναυτίας, μέχρι κόρου
ώστε το μπλε πηλίκιο στην αυλή να δω
κι από τον τρόμο του χλωμό τον θυρωρό μου.
Το ίδιο πια μου κάνει. Ο Γιενισέι κυλάει μες στον αφρό
το πολικό τ’ αστέρι φέγγει μες στην αμφιλύκη
και την γαλάζια λάμψη των αγαπημένων μου ματιών
η τελευταία την καλύπτει φρίκη.
19 Αυγούστου, σπίτι της Φοντάνκα
Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
8/11/10
Περί απωθητικών συγγραφέων
Αντώνης Ζέρβας
Η ανάγνωση των Εξομολογήσεων του Αυγουστίνου μού
είναι τόσο ανυπόφορη όσο και η ανάγνωση του Μαρκησίου ντε
Σαντ.
Και για τους δύο, ο μέσος άνθρωπος είναι ον περιφρονη-
τέο. Πρόκειται για συγγραφείς κατ’ εξοχήν αντιδημοκρατικούς
και συνεπώς απωθητικότατους, όπως όλοι, κατά κανόνα, όσοι
γράφουν σε πείσμα της εποχής τους.
Εδώ, μέση οδός δεν υπάρχει. Δεν έχουν πέραση οι χει-
ραψίες. Τα νύχια είναι σκληρά και άκοπα.
Περιεργάζομαι τα δικά μου και μνησικακώ. Ο Θεός δεν
είναι για τους λίγους, όπως είναι ο Σατανάς.
4/11/10
Μαζί
Sarah Kirsch
Από δω και στο
εξής
Από δω και στο εξής μοιράζομαι μαζί σου
Από δω και στο εξής μαζί μου μοιράζεσαι
Την κάθε χαρά και την κάθε οργή.
Δεν επιτρέπουμε να μας πτοήσουν
Ούτε ποτά γλυκά
Ούτε πουγκιά γεμάτα.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
*******************
Von jetzt an teil ich mit dir
Von jetzt an teil
ich mit dir
Von jetzt an
teilst du mit mir
Jedwede Freude,
jedweden Zorn.
Wir lassen uns
nicht ins Bockshorn jagen
Von süßen
Karaffen
Und
Geldbeutelein.