Την πίστη την αιφνίδια στο βλέμμα...

 


















  
 Σχέδιο: Γιώργος Κόρδης


Jael Uribe

Ξέρω κι εγώ από φθινόπωρο

                      (Για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ)

Ξέρω κι εγώ να χάνομαι, κύριοι!
Να σέρνομαι
Να λυγίζω
Να σπάζω στα δυο
...να σηκώνομαι...

Εγώ ξορκίζω στη γλώσσα τα βέλη,
και γνωρίζω την πίστη την αιφνίδια στο βλέμμα,
την αγάπη τη μοιρασμένη σε φούσκες της σάρκας,
τον πόνο που ανασταίνει η φωτιά.
Εγώ ξέρω από φραγγέλιο, κύριοι!

Η γεύση της κλειστής γροθιάς,
ένα αγκάθι που δαμάζει το μέτωπο
ακούραστα, ανελέητα.

Είδα τρόμο σε κτήνη, κύριοι,
τη λέξη την αβέβαιη ακρωτηριασμένη,
την επιστροφή του Βορρά σε άμφια φθινοπώρου
και τα ξεφωνητά φοβισμένων βιαστικών φτερών.

Εγώ γνωρίζω τις νύχτες «τιμωρίας»
και τα όργια τα μοναχικά.
Ρήγματα φεγγαριών με τσακίζουν τις νύχτες
λαβύρινθοι φωτιάς που βαραίνουν στο αμόνι.

Εγώ ξέρω από ομίχλη, κύριοι!
Έχω νιώσει κι εγώ ξεχασμένη.

 
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη



****************

Yo también sé de otoños

                            (Por San Miguel Arcángel)

¡Yo también sé perderme, señores!
Arrastrarme
Doblarme
Partirme,
…levantarme…

Yo conjuro en la lengua las flechas,
y conozco la fe repentina en las miradas,
el amor repartido en burbujas de carnes
el dolor resucitado en la llama.
¡Yo conozco el azote, señores!

El sabor de los puños cerrados.
una espina cabalgando en mi frente
no claudica, no se cansa.

He visto horror en las bestias, señores.
la palabra indecisa mutilada.
el regreso del Norte ataviado de otoño
y el clamor de las alas apuradas.

Yo conozco las noches "castigo"
las orgías solitarias.
Orificios de lunas me redoblan las noches
laberintos de fuego gravitando en la fragua.

¡Yo conozco la niebla señores!
Yo también me he sentido olvidada.