Χουάν Ραμόν Χιμένεθ προς Ιδέα Βιλαρίνιο...

Επιστολή του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ στην Ιδέα Βιλαρίνιο:

Θα ήθελα να σας δω τώρα, να μπορούσα ακόμη να σας βλέπω, αγαπητή Ιδέα, μελαγχολική, με φρέσκο βλέμμα, αργό, ώστε αληθινά να μπορούσα ν’ ασπαστώ την καρδιά σας (όπως μπορεί πάντοτε ο χειμώνας να ασπάζεται την άνοιξη).
Σας φέρνω στο μυαλό μου κάθε μέρα. Ρώτησα τον Κλαπς για τα νέα του, πράγμα παραπλήσιο με το να ρωτάω για εσάς, και σας αποζητώ, σας αποζητώ Ιδέα Βιλαρίνιο, κόρη του πατέρα που υπερηφανεύεστε.
Γιατί με υπερασπίζεστε; Μην ανησυχείτε, όπως δεν ανησυχώ κι εγώ. Ο χρόνος είναι φίλος μου παντοτινός και πάντοτε ήξερε να με βάζει στη θέση μου. Με το χρόνο πορεύεται όποιος το επιθυμεί και υπάρχει κόσμος που γνωρίζει κόσμο. Και υπάρχει και ο όχλος που μόνο όχλο γνωρίζει. Μην με υπερασπίζεστε, Ιδέα.
Το ποίημα που μου στέλνετε, ποίημα τόσο διεισδυτικό κι εμφατικό, τόσο παθητικό στη ζωή, θέλω να το διαβάσω εντός μου. Υπενθύμιση μιας ποίησης κρυφής. Θα μου επιτρέψετε να το διαβάσω, να σας διαβάσω;
Αναλογίζομαι (αν το πλοίο καθυστερήσει λίγο ακόμη τον απόπλου) να έρθω ξανά να δω εσάς και όλους σας. Ναι, αγαπητή Ιδέα, εξακολουθώ να νιώθω το χέρι σας μέσα στο δικό μου κόντρα στον δεξιό σας γοφό στο μπαλκόνι ενός ξενοδοχείου στην πόλη που σας περιβάλλει. Και θα εξακολουθήσω να το νιώθω.
Μ’ ένα φιλί. 

ΧΟΥΑΝ ΡΑΜΟΝ


(Από την ανθολογία της Ουρουγουανής ποιήτριας Ιδέας Βιλαρίνιο με τίτλο "Το άνθος της στάχτης" που ετοιμάζεται. Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη)