Έναν μικρό αναστεναγμό μες στα μάτια...

 



















Giuseppe Ungaretti

Η μάνα

Και όταν η καρδιά μ' έναν ύστατο χτύπο
Το σκοτεινό τοίχο θα 'χει σωριάσει,
Για να με οδηγήσεις, Μάνα, ώς τον Κύριο,
Σαν άλλοτε το χέρι θα μου δώσεις.

Στα γόνατα, αποφασισμένη,
Άγαλμα θα 'σαι μπροστά στον Αιώνιο,
Έτσι όπως Αυτός σ' έβλεπε
Από τότε που ακόμα ζούσες.

Τρέμοντας τα γέρικα χέρια θα υψώσεις,
Σαν τότε που ξεψύχησες
Λέγοντας: Νά με, Θεέ μου.

Και μόνο σαν θα μ' έχει συγχωρέσει,
Θα σου 'ρθει αποθυμιά να με κοιτάξεις.

Θα θυμηθείς που τόσο με περιμένες,
Και θα 'χεις μες στα μάτια ένα μικρό αναστεναγμό.


Μτφρ: Φοίβος Ι. Πιομπίνος