29/8/11

Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια...

 



Επανήλθαμε και... 
σιγά σιγά βρίσκουμε και πάλι τους ρυθμούς μας!

1/8/11

Δυο χείλη Δροσουλίτες...

 


Δημήτρης Σολδάτος

[Δίστιχα] (καθόλου δύστυχα)


Τα χείλη σου είδε η κερασιά και μάτωσε απ’ την ζήλια
και γίναν τα κεράσια της σαν δαγκωμένα χείλια.


****


Όπως στο Φραγκοκάστελλο τέλη Μαΐου οι Κρήτες,
βλέπω κι εγώ φαντάσματα: δυο χείλη Δροσουλίτες.


****


Βγήκε μια φλούδα φεγγαριού σαν έπεσε το δείλι –
ποιος ξεφλουδίζει το φιλί για να σου φάει τα χείλη;


****


Μες στα ρουμπίνια των χειλιών δόντια μαργαριτάρι,
ποιος το διαμάντι του φιλιού απόψε θα στο πάρει;


****


Χθες τ’ όνειρό μου έδυσε σ’ ενός φιλιού το κύμα,
γι’ αυτό κι ο ήλιος σήμερα πήρε χειλιών το σχήμα;


****


Στο πανηγύρι του χωριού μία φωτιά αναμμένη,
πιο κόκκινα τα χείλη σου – ποιος σ’ έχει φιλημένη;


****


Πίνεις, στην άκρη των χειλιών νεράκι ξεχειλίζει
ή το ανεπίδοτο φιλί δίψασε και δακρύζει;


****


Στην Πομπηία δυο χειλιών είν’ η ζωή μου σκλάβα, θάψ’ την, Βεζούβιε του φιλιού, κάτω από τόνους λάβα. 
 

****


Είναι πολύ φανταστικά τα χείλη που δεν έχω,
κάθε πραγματικότητα για να μπορώ ν’ αντέχω.


****


Έρωτας είναι, δ ε ρωτάς, και πας όπου σε πάει,
γιατί τα χείλη σου φυλάς κι ο πόνος με φιλάει;


(Τα είδαμε στο Παμπάλαιο Νερό και μας άρεσαν... )