Άρνουλφ Κόνραντι για τον Γκέρριτ Μπέκκερ και το "Χρώμα της σκιάς"...

«Ἡ συγγραφὴ ἀπὸ τὴ μία καὶ τὸ σχέδιο ἢ ἡ ζωγραφικὴ ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶναι δραστηριότητες ποὺ κατὰ βάση δὲν συμβαδίζουν. Ἡ γλώσσα συνιστᾶ ἕνα πλάγιο μέσο, πολλαπλὰ μεταδιδόμενο, ἀφηρημένο, δηλαδὴ κάθε ἄλλο παρὰ εὐπρόσιτο. Ἡ ἀνάγνωση ἀποτελεῖ ἐνέργεια τῆς ὅρασης καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, πάλι, ὄχι, καθὼς ἐνεργοποιεῖ ἐντελῶς διαφορετικὲς περιοχὲς τοῦ ἐγκεφάλου ἀπ᾿ ὅ,τι ἡ πρόσληψη καὶ ἡ παρατήρηση π.χ. ἑνὸς πίνακα. Στὴν καλύτερη τῶν περιπτώσεων, τὸ κείμενο δημιουργεῖ στὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἀναγνώστη —ἂν καὶ ἐφόσον κεντρίσει τὴ φαντασία του— εἰκόνες, καὶ πάλι ὅμως αὐτὲς ἔχουν διαφορετικὴ ὑπόστα-ση ἀπὸ ἐκείνη ἑνὸς πίνακα ἢ ἑνὸς σχεδίου. Ἴσως νὰ εἶναι κι αὐτὸς ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ ἐγκαταλείφθηκαν τὰ εἰκονογραφημένα μυθιστορήματα.

»Νὰ εἶναι ἄραγε αὐτὸς καὶ ὁ λόγος ποὺ σπανίζουν τόσο οἱ διπλὰ προικισμένοι; Πάντως εἶναι λίγα τὰ ὀνόματα ποὺ μοῦ ἔρχονται στὸ μυαλό: Γκύντερ Γκράς, Κρίστοφ Μέκελ, Ρόμπερτ Γκέρνχαρντ. Καί, φυσικά, ὁ ΓΚΕΡΡΙΤ ΜΠΕΚΚΕΡ»

Άρνουλφ Κόνραντι, απο το Επίμετρο της έκδοσης.

Το χρώμα της σκιάς - Θαμπωμένος

Το ποίημα αυτό, γραμμένο από τον Γκέρριτ Μπέκκερ για την Ελληνίδα μητέρα του, συνιστά ένα είδος ποιητικής αφιέρωσης μετά την προμετωπίδα του μυθιστορήματός του "Το χρώμα της σκιάς", το οποίο ούτως ή άλλως αφιερώνεται σε κείνην. Παρακάτω, φωτογραφία του ίδιου σε νηπιακή ηλικία, στην αγκαλιά της μητέρας του (από το αρχείο του συγγραφέα).