Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Néstor Morris. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Néstor Morris. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

7/1/10

Pensando en ti



Néstor Morris

Για 'σένα μόνο

Έναν ουρανό στα χέρια μου αν είχα να σου δώσω
κι αν για σε μπορούσα εγώ ένα να πιάσω αστέρι,
ή να σου φέρω αρώματα από όλα αυτής της γης τα μέρη,
θα το έκανα για ‘σένα μόνο.

Στο παραθύρι σου να βάλω αν μπορούσα
το πιο όμορφο το χάραμα του κόσμου,
μια στιγμή χαράς για να σου δώσω, φως μου,
θα το έκανα για ‘σένα μόνο.

Αν ποιος είναι μάθαινα ο παράδεισός σου
κι αν τα εισιτήρια για εκεί ν’ αγόραζα μπορούσα,
ξέροντας πως θα έχανα ό, τι αγαπούσα,
θα το έκανα για ‘σένα μόνο.

Έτσι είναι,
τόσο απλό όπως το φως της μέρας
και τόσο απέραντο συγχρόνως:
σε χαίρομαι, σαν είσαι εδώ,
σε σκέφτομαι, σαν είμαι μόνος.

Κι αν εμείς αναταράξεις
στο ταξίδι συναντούμε,
δεν πειράζει, μόνο φτάνει
που στα σύννεφα πετούμε!

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

***********************

Pensando en ti

Si hubiera un cielo a mi alcance para darte
si pudiera bajarte de él alguna estrella
o si supiera donde cortar la flor más bella,
por ti lo haría.

Si pudiera poner en tu ventana
el más bonito amanecer del mundo,
para verte feliz, aunque fuera un segundo,
por ti lo haría.

Si lograra saber cuál es tu paraiso
y a la vez pudiera conseguirte un pasaje,
aún sabiendo que te pierdo en ese viaje,
por ti lo haría.

Es así
tan sencillo como mirar el día
y a la vez tan inmenso,
cuando estás te disfruto
y cuando no, te pienso.

Y aunque una turbulencia
nos moleste en el vuelo,
es igual, voy contento
¡Si se vuela en el cielo!

12/12/09

Aún me sigues lloviendo





NÉSTOR MORRIS

ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΣΤΑΛΑΖΕΙΣ

Στον ίσκιο από κάτω κρύφτηκα
ενός παράλογου ψέματος.
Πως είχα καταφέρει νόμισα
τις αναμνήσεις να θάψω
κάτω από το μεθοδικό
χαλίκι του χρόνου.

Άλλα τοπία περπάτησα,
τα κάτοπτρα αδιαφόρησα
που ήβρα στην πορεία μου.

Υπέθεσα τα ίχνη
στην άμμο πάνω χαραγμένα πως έμεναν
και πως το κύμα το επίμονο
στο διάβα του θα τά ’σβηνε.

Μάταια όλα·
δεν έπαψες ποτέ να με σταλάζεις.

Η ηχώ απ’ το όνομά σου
τα κρύσταλλα χτυπάει
των ματιών μου
και το πέρασμα των ημερών μόνο
κλειδί θυμίζει που γυρνά
τους κωδικούς λουκέτων σπάζοντας
τις υπάρξεις μας που ασφαλίζουν.


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.


*************************


AÚN ME SIGUES LLOVIENDO


Me guarecí a la sombra
de una mentira absurda.
Pensé que había logrado
sepultar los recuerdos,
debajo de la grava
metódica del tiempo.

Caminé otros paisajes,
ignoré los espejos
que encontré en mi deriva.

Supuse que las huellas
estaban sobre arena
y que se irían al paso
tenaz de las mareas.

Pero todo fue en vano,
aún me sigues lloviendo.

El eco de tu nombre
golpea los cristales,
de mis ojos y el paso
de los días es sólo,
una llave que gira
descifrando el cerrojo
de nuestras circunstancias.

7/11/09

Mirar el mar




NÉSTOR MORRIS

MIRAR EL MAR


Dichosos quienes pueden
sentarse frente al mar
bajo la luna
a contemplar el brillo
que mece entre las olas
su misterio

y dejar que los sueños
se hagan ola también
y viajen al confín de los recuerdos
para abrazar aquello
que pretendió brotar
sobre un desierto.


ΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Ευτυχείς όσοι μπορούν
στη θάλασσα αντικριστά να κάθονται
κάτω από το φεγγάρι
για να χαίρονται την όψη του ασημιού
που ταλαντεύει στα κύματα ανάμεσα
τη μυσταγωγία του

και να αφήνουν τα όνειρα
κύμα κι αυτά να γίνονται
να ταξιδεύουν ώς τα πέρατα των αναμνήσεων
και να αγκαλιάζουν εκείνο
που να ξεπηδήσει προσπάθησε
σε μιαν έρημο απάνω.


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

Te imagino


NÉSTOR MORRIS

TE IMAGINO

Te imagino bordeando
la diadema de espumas
con los ojos posados
en un punto sin nombre
mientras murmura el mar
las voces que conoces
y el alma se te inflama
de sales y nostalgias.

Te imagino tejiendo
un tapiz con tus sueños
para cubrir las horas
que supieron dañarte
y al mismo tiempo andar
librando una sonrisa
para que las gaviotas
la lleven donde saben.


ΠΛΑΘΟΝΤΑΣ ΣΕ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ

Σε φαντάζομαι να ακροπατείς
το διάδημα από αφρούς
με τα μάτια γερμένα
σε ένα σημείο δίχως όνομα
καθώς η θάλασσα μουρμουρίζει
τις γνώριμες φωνές
και η ψυχή σου αναφλέγεται
από αλάτια και νοσταλγίες.

Να υφαίνεις σε φαντάζομαι
με τα όνειρά σου υφαντό,
για να γεμίσεις τις ώρες
που κατάφεραν να σε πληγώσουν
και ταυτόχρονα να βαδίζεις
σκορπώντας χαμόγελα
κι οι γλάροι να τα πηγαίνουν
όπου εκείνοι ξέρουν.

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη