Κάτω απ' το θόρυβο του αδηφάγου έργου μέσα στις μάζες...

 

Arthur Rimbaud

ΚΥΡΙΑΚΗ

            Οι λογισμοί παραμερίζονται, η αναπόφευκτη κάθοδος από τον ουρανό, και η επίσκεψη των αναμνήσεων κι η συνεδρία των ρυθμών κάνουν κατάληψη στην κατοικία, την κεφάλη και τη χώρα του νου.
           - Ένα άλογο δραπετεύει στον προαστιακό ιππόδρομο, μέσα απ' τις καλλιέργειες και τις δενδροφυτεύσεις, διάτρητο απ' του κάρβουνου την πανούκλα. Μια δύστυχη τραγωδός, κάπου μέσα στον κόσμο, αναστενάζει μετά από κάποιες αδιανόητες εγκαταλείψεις. Οι ντεσπεράντο αποχαυνώνονται μετά την καταιγίδα, το μεθύσι και τις πληγές. Μικρά παιδιά πνίγουν κατάρες κατά μήκος των ποταμών. -
           Ας ξαναρχίσουμε τη μελέτη κάτω απ' το θόρυβο του αδηφάγου έργου που συσπειρώνεται και ανυψώνεται μέσα στις μάζες.

Mετάφραση: Στρατής Πασχάλης

Μεγάλο πουλί σταχογάλαζο να πεταρίζω...

Arthur Rimbaud

BOTTOM

            Καθώς η πραγματικότητα ήταν γεμάτη αγκάθια για την εκλεπτυσμένη μου φύση - βρέθηκα εν τούτοις στο σπίτι μιας Κυρίας, μεγάλο πουλί σταχογάλαζο να πεταρίζω προς τ' ανάγλυφα της οροφής και να ξύνω με τη φτερούγα μου τους ίσκιους της βραδιάς.
           Ήμουν μπροστά σ' ένα κρεβάτι με ουρανό, και σήκωνα εκείνην με όλα τα λατρεμένα της χρυσαφικά και του κορμιού της τ' αριστουργήματα, παχουλός αρκούδος με ούλα μενεξεδένια και τρίχωμα ασπρισμένο από τη στενοχώρια, καρφώνοντας με τα μάτια μου τα κρύσταλλα και τ' ασημικά στις κονσόλες.
           Τα πάντα έγιναν σκιά και πύρινο ενυδρείο. Το πρωί -αυγή μαχητική του Ιούνη- έτρεξα στους αγρούς, γαϊδούρι, σαλπίζοντας και κραδαίνοντας τον καημό μου, ώσπου οι Σαβίνες του προάστιου ήρθαν στο στέρνο μου να ριχτούν.

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης

Ανώτερα κι απ' την τέρψη της ασύγκριτης ώρας...

Arthur Rimbaud

FAIRY

I

             Για την Ελένη συνωμότησαν οι καλλωπιστικοί χυμοί μες στους παρθένους ίσκιους κι οι αδυσώπητες λαμπηδόνες μες στην αστρώδη σιγή. Η θέρμη του καλοκαιριού, μια εκμυστήρευση σ' αμίλητα πουλιά, κι η απαραίτητη ραθυμία μέσα σ' ανεκτίμητη βάρκα με κρέπια σε κολπίσκους πεθαμένων ερώτων κι αρωμάτων σβησμένων.

             - Αφού ακούστηκαν για μια στιγμή να τραγουδούν οι γυναίκες των ξυλοκόπων στο βουητό του χείμαρρου κάτω απ' το ερείπιο των δρυμών, τα ζώα να κουδουνίζουν στον αντίλαλο των κοιλάδων, κι οι κραυγές μες στις στέπες. - 

             Για τα παιδικά χρόνια της Ελένης ανατρίχιασαν οι προβιές κι οι σκιές - και των φτωχών το στήθος, κι οι θρύλοι τ' ουρανού.

             Και τα μάτια της κι ο χορός της ανώτερα κι απ' τις πανάκριβες λάμψεις, κι απ' τις ψυχρές επιρροές, κι από την τέρψη του απαράμιλλου διάκοσμου και της ασύγκριτης ώρας.

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης