Υστερογραφικώς 3...

Μανόλης Αναγνωστάκης



Ο μύθος της διαρκούς προόδου

**

Τόση κακότητα εν ονόματι του ανθρωπισμού!

**

Τώρα πια στην Τέχνη όχι μεγέθη - απλώς αποχρώσεις.

**

Όμως γιατί αυτός ο κόμπος εδώ στο στήθος...

**

Οι επαγγελματίες πεπειραμένοι.

**

Όμως ποτέ δε θα μου εξηγήσεις το πώς και το γιατί.

**

Πόσα άλλα κρυμμένα βαθιά...

Υστερογραφικώς 2...

Μανόλης Αναγνωστάκης



Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε.

**

Αγαπούσε ακόμη και τον αριθμό του τηλεφώνου της.

**

Το ιδανικό κάθε επανάστασης: το μέτριο, ήσυχο, ειρηνικό παρόν, το ανώφελο μέλλον.

**

Δυο κατηγορίες πάντα: οι δρώντες και οι θεατές.

**

Ζήσαμε, εννοούν γλεντήσαμε.

Υστερογραφικώς...

Μανόλης Αναγνωστάκης


Τα φτωχόπαιδα που έγιναν αφεντικά.

**

Έρωτας: όσο υπάρχουν το άγνωστο και οι αυταπάτες.

**

Όλοι κομπλεξικοί με το ήθος.

**

Όλα συναισθηματικά -λες δεν το ξέρω.

**

Κάπου ανάμεσα στο αξιοπρεπές μελό και στο φτηνό πάθος.

Φοβάμαι...

 

Μανώλης Αναγνωστάκης

Φοβάμαι

Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
"Δώστε τη χούντα στο λαό".
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και "απόψεις".
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.