Των εραστών τα μάτια είναι πάντα σα βροχή...

Ερωτικά επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας


 
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ

Καταγγέλλω σ' όλους τον Έρωτα για την αγριότητά του!
Δεν προκάνει καλά-καλά να ροδίσει η αυγή
κι εκείνος ανοίγει τα φτερά κι από την κλίνη μου το σκάει!
Τι παιδί και τούτο! Γλυκύδακρυ... γλώσσα δεν ποτάζει μέσα του...
άπιαστο στην τρεχάλα... ποτέ δεν τα χάνει... με μύτη σιμή
όλο γελά... στην πλάτη έχει φτερά, κουβαλάει φαρέτρα.
Κανείς δεν ξέρει ποιον έχει πατέρα - Αιθήρ, Χθων, Πέλαγος
δεν τονε θεωρούν παιδί τους. Όλοι παντού τον σιχαίνονται,
κι όσοι τονε μισούν λίγοι δεν είναι. Πλην όμως!... Πλην όμως,
τα μάτια σας τέσσερα, γιατί στις ψυχές στήνει καρτέρια!
Δεν τονε βλέπετε, πάλι πού 'ρθε στη φωλιά μου - νά 'τονε!
Βλέπω δεν με λησμονάς ποτέ, τοξότη μου!
Στης Ζηνοφίλης τα μάτια είχες κρυφτεί, μπαγάσα, 
και καρτέραγες εκεί να με βαρέσεις!


**************


ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ

Μέσα στ' αφτιά μου η φωνή του Έρωτα στιγμή δεν σταματά·

κι από τα μάτια μου τρέχει σιγανό το δάκρυ το γλυκό των Πόθων.

Ούτε η νύχτα ούτε το φως με γαληνεύουν - ταράζομαι·

κι απά' στην καρδιά μου βαθιά έχει χαραχτεί η μορφή της.

Ω Έρωτες, Έρωτες φτερωτοί, τι όλο εδώ γύρω μου πετάτε;

Κατσιάσαν τάχα τα φτεράκια σας και αλλού να σας-ε πάνε δεν μπορούν; - ρωτάω... 

*************

ΡΟΥΦΙΝΟΣ

Έρωτα, σ' το λέω καθαρά να το ξέρεις:
αν και τους δυο μαζί με ίδια βέλη χτυπάς,

είσαι θεός·

αλλά
θεός δεν είσαι,
αμά βαράς τον ένανε μονάχα.




Απόδοση στη νέα ελληνική: Γιώργος Κεντρωτής