Jaime Sabines
Ο διαβάτης
Λένε,
διαδίδουν, βεβαιώνουν, σε σαλόνια και γιορτές, πολλοί ή λίγοι ενδεείς
πως ο Χάιμε Σαμπίνες είναι μέγας ποιητής. Ή τουλάχιστον καλός ποιητής. Ή ποιητής αξιόλογος, αξιοπρεπής. Ή, τέλος πάντων, απλώς -μα αληθώς- ποιητής.
Φτάνει στα αφτιά του η είδηση και ο
Χάιμε καταχαίρεται: τι όνειρο! Είμαι ποιητής! Είμαι ποιητής σημαντικός! Είμαι μέγας ποιητής!
Πεπεισμένος βγαίνει στο δρόμο και
φτάνει στο σπίτι πεπεισμένος. Μα στο δρόμο κανείς, και στο σπίτι ακόμη λιγότερο, κανείς δεν συνειδητοποιεί πως είναι ποιητής. Γιατί οι
ποιητές να μη φέρουν ένα άστρο στο μέτωπο ή μια λάμψη εμφανή ή έναν κεραυνό που από τ’ αφτιά
τους να βγαίνει;
«Για το Θεό!» αναφωνεί ο Χάιμε.
«Πρέπει να γίνω πατέρας ή σύζυγος ή να δουλεύω στο εργοστάσιο σαν οποιονδήποτε
άλλον ή να περπατώ σαν οποιονδήποτε άλλο και έτσι να διαβαίνω».
«Αυτό είναι!» ξαναλέει ο Χάιμε. Δεν
είμαι ποιητής – είμαι διαβάτης.
Και τούτη τη φορά ξαπλώνει στο
κρεβάτι του με μια γλυκιά, γαλήνια χαρά.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
2 σχόλια:
Τέλειο!
Το παίρνω και το αντιγράφω. Στο πόδι μου, στα μάτια μου, στο μυαλό μου, στα λόγια μου, σε χαρτιά, σε τοίχους, στο διαδίκτυο. Δεν ξέρω ακόμα. Είμαι ενθουσιασμένος.
Αν έκαναν, Σπύρο, το ίδιο και άλλοι... Έστω αν αναλογίζονταν την αλήθεια του πράγματος για μια στιγμή. "Οι διαφωτιστές σήμερα δεν διαφωτίζουν", κατά τον Μπέρνχαρντ, αλλά και ο κόσμος μάλλον δεν θέλει να διαφωτιστεί. Τέλος πάντων. Η επιτυχία του Σαμπίνες είναι ότι λέει μεγάλες αλήθειες με λόγια απλά. Σχεδόν πρέπει να προσέξει κανείς, μην, ελλείψει επιτήδευσης, προσπεράσει τα λεγόμενά του. Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου