Έλενα Σταγκουράκη
Γόρδιος δεσμός
Ό,τι δε λύνεται, κόβεται —
μια τάχα ανδρειοσύνη, μια φρούδη ελπίδα
σαν η υπομονή αποσώνεται,
ύπουλη, δόλια παγίδα
που εμπρός μου και πάλι ορθώνεται.
Από ξίφη, σπαθιά και χαντζάρες
η καρδιά δεν γνωρίζει,
παρεκτός αν εντός της χωθούνε,
αν τη σκίσουν, την κόψουν, δε μείνει
άλλο τίποτε, ουδέν, μήτε ίχνος!
Αλλιώς ολοένα θα τρίζει της μνήμης η μήνις.
Έτσι, ό,τι δεν κόβεται, λύεται:
αργόσυρτο της τρέλας ρίγος
σε σβήνει
σε λιώνει
και σήπεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου