Γιάννης Βαρβέρης
Επιφώνημα
Μου χάρισες μια ζωή
και γλώσσα μία.
Μόνος μου δόθηκα μετά
σε γλώσσες ξένες
άλλων, εξωτικών ανθρώπων.
Σπούδασα ως και τα πιο ακραία
επιφωνήματά τους
ώστε ν' αναγνωρίζω την βαθύτερη
οδύνη τους.
Εφόσον όμως ζεις
κανένας
ούτε κι η φαντασία
μπορεί να πει
στα ελληνικά ποιο θα 'ναι
της στιγμής εκείνης
το επιφώνημά μου.
**********************
Αντίδωρο
Μπορεί
ήδη από έφηβος
να μη σε ακολουθώ στις εκκλησίες
να μη νηστεύω
να μην κοινωνώ∙
όμως όταν γυρίζεις κάθε Κυριακή
από της θείας λειτουργίας
την ζηλευτή ηρεμία
πάντοτε παίρνω από τα χέρια σου
το λευκό αντίδωρο-
είδος αρχαίου μαστού γαλακτοφόρου
που έχει από τόσα χρόνια κοιμηθεί.
Πρώτη δημοσίευση: post mortem, στο περιοδικό "Πλανόδιον", τεύχος 50ο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου