Παλατινή ανθολογία
ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Πού είναι ο Πραξιτέλης; Πού είναι του Πολύκλειτου το χέρι
που κάποτε τόση πνοή στην τέχνη είχε χαρίσει;
Ποιος τώρα της Μελίτης τα ευώδη μαλλιά, ποιος τον λαμπρό της
λαιμό, τα πύρινά της μάτια ποιος θα απεικονίσει;
Πού είναι οι γλύπτες, πού είναι οι λιθοξόοι; Στο κάλλος το δικός της,
σαν σε άγαλμα θεού, βάθρο μόνο ναός προσφέρει.
***
ΑΛΚΑΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΟΥ
Μισώ τον Έρωτα. Γιατί ο σκληρός δεν πάει να κυνηγήσει
αγρίμια, παρά την καρδιά μου επίμονα τοξεύει;
Ποιο το όφελος ο θεός τον άνθρωπο να καίει; Μήπως πιστεύει,
ότι, αν με εξοντώσει, έπαθλο μέγα θα κερδίσει;
***
ΟΝΕΣΤΟΥ
Ούτε πολύ μικρή για γάμο θέλω ούτε πολύ μεγάλη∙
την πρώτη την καταλυπάμαι, σέβομαι την άλλη∙
Ούτε αγουρίδα θέλω ούτε σταφίδα, αφού ποθεί η καρδιά μου
την ώριμη ομορφιά για συντροφιά στον έρωτά μου.
***
ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Την εύκολη μισώ, μισώ και την πολύ συγκρατημένη∙
αργά το θέλη η μια, η άλλη λεπτό δεν περιμένει.
***
ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Δούλο σου με παρέδωσε ο γλυκύδωρος, Βοώπι μου, Έρως,
στον πόθο σου σαν ταύρο με έζεψε εξημερωμένο,
είλωτα αυτόκλητο κι αυτόβουλον, τέλεια υποταγμένο,
που την πικρή ποτέ δεν θα ζητήσω ελευθερία,
ώσπου να μου σκεπάσουν χιόνια τα μαλλιά και νιώσω γέρος
- κι άμποτε τις ελπίδες μου μη σβήσει η βασκανία.
Μετάφραση: Νίκος Χουρμουζιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου