30/9/10
Η γυάλα
Η γυάλα
Καταρράκτης τώρα η ψιχάλα
στης λεωφόρου το χείλος,
στη στενή μου τη γυάλα,
και λουτρό καθαρτήριο
θυμίζει∙ ο φίλος
άξαφνα εμπρός μου
-οπτασίας μαρτύριο-
της φωνής μου κλέβει το
ρίγος.
Λέξεις δίχως σημασία
γιατί να ειπωθούν;
Καλύτερη η ουσία
της σιωπής,
καλύτερα, οι φθόγγοι να
χαθούν
στης βροχής τη λεηλασία.
Έλενα Σταγκουράκη
*****************************
El acuario
*****************************
El acuario
Cascada es ahora la gota principal
en el borde de la autopista
en mi cuarto estrecho de cristal
y a un baño purificante
se parece. Ya vista
la visión fulminante;
él al frente de mi
aparece
y roba el temblor de mi voz así.
Para qué pronunciar
palabras sin sentido?
Mejor escuchar
la esencia del silencio vivo;
mejor que las sílabas desaparezcan
dentro del saqueo de la lluvia repentino.
Traducción al español: Elena Stagkouraki
29/9/10
Περαστικές...
Κώστας Ουράνης
Περαστικές
Γυναίκες
που σας είδα σ' ένα τραίνο
τη στιγμή που κινούσε γι άλλα μέρη'
γυναίκες που σας είδα σ' άλλου χέρι
με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο'
γυναίκες, σε μπαλκόνια να κοιτάτε
στο κενό μ' ένα βλέμμα ξεχασμένο,
ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο
μ'ένα μαντήλι αργά να χαιρετάτε:
να ξέρατε με πόση νοσταλγία,
στα δειλινά τα βροχερά και κρύα,
σας ξαναφέρνω στην αναμνησή μου,
γυναίκες, που περάσατε μιαν ώρα
απ ' τη ζωή μου μέσα -και που τώρα
κρατάτε μου στα ξένα την ψυχή μου!
τη στιγμή που κινούσε γι άλλα μέρη'
γυναίκες που σας είδα σ' άλλου χέρι
με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο'
γυναίκες, σε μπαλκόνια να κοιτάτε
στο κενό μ' ένα βλέμμα ξεχασμένο,
ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο
μ'ένα μαντήλι αργά να χαιρετάτε:
να ξέρατε με πόση νοσταλγία,
στα δειλινά τα βροχερά και κρύα,
σας ξαναφέρνω στην αναμνησή μου,
γυναίκες, που περάσατε μιαν ώρα
απ ' τη ζωή μου μέσα -και που τώρα
κρατάτε μου στα ξένα την ψυχή μου!
26/9/10
Εισιτήριο της μιας και των δύο διαδρομών...
Kobo Abe
23.
Got a one way ticket to the blues, woo woo...
(Πρόκειται για ένα θλιμμένο μπλουζ, που μιλάει για ένα εισιτήριο μιας διαδρομής...) Αν θες να το τραγουδήσεις, τραγούδα το όπως σου αρέσει. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που έχουν πιαστεί στην αρπάγη του εισιτηρίου μιας διαδρομής, ποτέ δεν τραγουδούν μ’ αυτό τον τρόπο. Η σόλα των παπουτσιών που φοράει η ράτσα των ανθρώπων που δεν έχουν παρά ένα τέτοιο εισιτήριο, μιας διαδρομής, είναι τόσο πολύ λιωμένη, που ουρλιάζουν απ’ τον πόνο, αν πατήσουν ακόμα και πάνω σε βότσαλα. Το να τους κάνουν να περπατήσουν κι άλλο ακόμα, είναι πολύ. Αυτό που θέλουν να τραγουδήσουν είναι το μπλουζ για ένα εισιτήριο δύο διαδρομών. Το εισιτήριο μιας διαδρομής είναι μια κομματιασμένη ζωή, στην οποία το χθες και το σήμερα, το σήμερα και το αύριο έχουν χάσει το σύνδεσμο μεταξύ τους. Ο μόνος που μπορεί να μουρμουρίσει ένα τέτοιο, γεμάτο πληγές εισιτήριο μιας διαδρομής είναι σίγουρα ο άνθρωπος που κρατάει στα χέρια του ένα εισιτήριο δύο διαδρομών. Ακριβώς γι’ αυτό, για να μη χαθεί ή να μην κλαπεί το άλλο μισό, δηλαδή το εισιτήριο της επιστροφής, οι άνθρωποι που το έχουν γίνονται έξαλλοι, αγοράζουν μετοχές, ασφαλίζονται, μιλάνε άλλη γλώσσα στο συνδικάτο τους και άλλη στους ανωτέρους τους. Γι’ αυτό, προκειμένου να κλείσουν τ’ αυτιά τους στις ικετευτικές φωνές των ανθρώπων του εισιτηρίου της μιας διαδρομής που ζητούν συνεχώς βοήθεια, φωνές που φτάνουν μέσα απ’ το σιφώνι όπου χύνονται τα νερά του μπάνιου ή μέσα από την τρύπα του αποχωρητηρίου, βάζουν τον ήχο της τηλεόρασης όσο πιο δυνατά μπορούν ή μουρμουρίζουν με αφοσίωση το τραγούδι για το εισιτήριο της μιας διαδρομής. Έτσι, αν κάποιο μπλουζ για ένα εισιτήριο δύο διαδρομών γινόταν κάποτε το τραγούδι των ανθρώπων που είναι κλεισμένοι στη φυλακή, αυτό δε θα ’ταν καθόλου παράξενο.
(Από το μυθιστόρημα του Κόμπο Αμπέ, "Η γυναίκα της άμμου")
Μετάφραση: Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος
24/9/10
Ζοζέ Σαραμάγκου
Τίποτα δεν έχουμε αλλάξει...
Τον Βολταίρο θα ’θελα να συναντήσω, για να του πω πως δίκιο είχε με τον σκεπτικισμό και την απαισιοδοξία του για το ανθρώπινο γένος. Θα του έλεγα πως είχε δίκιο και πως, πολλά χρόνια αργότερα, τίποτα δεν έχουμε αλλάξει∙ επιπλέον, πως υπάρχουν λόγοι να σκέφτεται κανείς πως, αν εκείνος ζούσε στον 20o αιώνα, θα είχε ακόμα περισσότερο δίκιο...
Μεντόθα, 13 Σεπτεμβρίου 1998
"Το όνειρο των πέτρινων κυμάτων"
(Ανάρτηση της 21ης Σεπτεμβρίου 2010 στα "Τετράδια" του συγγραφέα)
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
****************************************
José Saramago
No hemos cambiado nada
Me gustaría encontrarme con Voltaire y le diría que tenía razón cuando tenía su escéptica y pesimista opinión del género humano. Le diría que ha tenido razón y que muchos años después no hemos cambiado nada, que hay motivos para pensar que, si él viviera en el siglo XX, tendría todavía mucha más razón.
“El sueño de las olas de piedra”, Diario Uno, Mendoza, 13 de septiembre de 1998
(tomado de "Otros cueadernos de José Saramago", 21. 09.2010 )
19/9/10
Σχεδόν ελεγεία
Γιώργος Χαβουτσάς
Σχεδόν ελεγεία
Εξανεμίστηκαν τα καλοκαίρια μου
σε αίθουσες μελανοχρώματος των Βρυξελλών
σε περιστρεφόμενες θύρες ευθύνης
και συ το ένιωσες, καλή μου νενέ,
από κει μακριά που βρίσκεσαι
πως το εγγόνι σου υποφέρει
πως καταφθάνουν όπου να 'ναι όλες οι επιβεβαιώσεις θλίψεων
κι ήρθες σε ανεξάρτητη κοινοπολιτεία ονείρων να μου θυμίσεις
ότι η καλοσύνη δεν πεθαίνει ποτέ
ότι δεν πήγαν χαμένα
τα χάδια σου στα παιδικά μου όνειρα.
Εγώ σε ντάντευα στα χέρια μου όπως ένα μικρό Αραράτ
ένα τόσο δα μικρό βουνό θύμησης.
Είναι αλήθεια πως η πυρά με κατανάλωσε
και πως η λάμψη της αγάπης στα μάτια παραμένει ανύπαρκτη.
Δεν είναι που δεν θέλω να 'μαι χαρούμενος
όμως η βελγική μου λύπη ενώνεται
με την πείνα των παιδιών στην Αφρική
με δυσφορίες άστρων ή
πτώσεις δέντρων που 'χουν αιωνόβια τα αισθήματα.
Τίποτα δεν μένει το ίδιο
μόνο ο ουρανός, αμετάθετος μέσα μου συνηγορεί
πόσο πολύ διψάω να βρεθώ, πόσο πολύ
-τώρα που με ζυγώνουν όλες οι επιβεβαιώσεις θλίψεων-
σε μέρη που καλλιεργούνται οι τέχνες
ανάμεσα σε δέκα χιλιάδες περσικές μινιατούρες να χαθώ
το χρώμα τους να κανακέψει τα σκοτάδια μου.
Τίποτα δεν μένει το ίδιο.
Βαδίζοντας κάθε μέρα τον ίδιο δρόμο
φορώντας τα ίδια ρούχα σκεφτόμενος τα ίδια πράγματα
η πραγματικότητα είναι λάμψη πολύγωνη διαμαντιού
και υπάρχει πάντα ένα μικρό
ένα τόσο δα μικρό κίνητρο για να ζεις που θα 'ρθει
-τώρα που με ζυγώνουν όλες οι επιβεβαιώσεις θλίψεων-
από ανεξάρτητη κοινοπολιτεία ονείρων να μου θυμίσει
ότι η καλοσύνη δεν πεθαίνει ποτέ
ότι δεν πήγαν χαμένα
τα χάδια της νενές στα παιδικά μου όνειρα.
Εγώ θα το κρατώ στα χέρια μου, θα το νταντεύω
όπως ένα μικρό Αραράτ
ένα τόσο δα μικρό βουνό θύμησης.
Ύστερα οι πλαγιές του θα χαθούν
από τον κόσμο μου για πάντα.
Βρυξέλλες, Σεπτέμβριος 2004
16/9/10
11/9/10
Ένα τρίπτυχο της Σάρας Κιρς
Σάρα Κιρς
Γρήγορα θα σε φτάσω
Κοιτώ τα σύννεφα που αργά
κατά τον νότο απομακρύνονται.
Να γινόταν μαζί τους να πάω
ψηλά κι εγώ με τα φτερά των γερανών.
Αλλά δεν έχω καν χήνας φτερά
ίσαμε εκεί να πετάξω.
Δεν έχω πόδια, χήνας καν
πέλματα, ωραία γόνατα
να τρέξω να σε φτάσω.
**************
Απειλή σε τρία στάδια
Θέλεις τώρα να φύγεις;
Θα το πω στο φεγγάρι!
Δες, το φεγγάρι με νιώθει,
τη Μεγάλη την Άρκτο θα ζέψει,
με τα κάτασπρα δόντια του
θα σε πάρει από πίσω!
Πας την πόρτα ν’ ανοίξεις!
Του ανέμου θα πάω να το πω!
Με καπνιά και μ’ αγιάζι
θα σου βάψει το πρόσωπο,
με γυαλί, με χαλάζι βαρύ
το κορμί σου θα δείρει.
Ώστε πρέπει να φύγεις;
Όπως θες, σε κανέναν δεν θα το πω.
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης
(Από το περιοδικό Πλανόδιον, τεύχος 48, Ιούνιος 2010)
*****************
Οι καθρέφτες
Καθρέφτες αδειανοί του σπιτιού.
Όμορφο πρόσωπο εσύ του Κανένα. Σύννεφα
Τραβούνε πέρα. Βαμβακερά, γκριζωπά
Ανελέητα κεραυνοβολημένα. Σαν να ’ταν
Του πολέμου μέρα.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
7/9/10
La salvación
Λουσία Παρσάν
Η λύτρωσή του
για τον Ρόζενβερ
Ταξίδεψε εντός
Κι αυτό
Γιατί είχε πίστη στον Καβάφη
Καθώς τη δική του ζωή
Απ’ το παράθυρο κοιτούσε.
Πια δεν τον τρομάζουν
Τα ιδρωμένα κορμιά
Σε δώματα
Μυστικά
Ούτε και οι ιστορίες οι ροζ
Για σκοτεινές ψυχές
Ούτε η ορθοδοξία κατά συρροή
Ούτε και το μονομανές ένστικτό του.
Εκείνος πλώρη έβαλε
Για προκαταλήψεις ξένες
(Φτερά για ν’ αγαπήσει
Ελευθερία για να σωθεί)
Εκεί όπου τείχη πια δεν ορθώνονται
Ανακάλυψε την υπερβολή
Και είναι ευτυχής
Καθώς άλλος
Σαν κι αυτόν
Απ’ τον θάνατο τον έχει σώσει.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
Seine
Erlösung
für Rosenver
Er ist in sich
gereist
Und deshalb, weil
er
An Kavafis
glaubte
Als er sein
eigenes Leben
Durch das Fenster
betrachtete.
Nicht mehr
überwältigen ihn
Die schweißgebadeten
Körper
In heimlichen
Kammern
Noch die rosa Geschichten
An dunklen Seelen
gerichtet
Noch jene Serienorthodoxie
Nicht mal sein
autistischer Impuls
Er hat sich nach
fremden Vorurteilen
aufgemacht
(Flügel zum Lieben
Freiheit zur
Erlösung)
Dort, wo sich
keine Mauer mehr heben
Entdeckte er das
Zuviel
Und ist glücklich
Da ein Anderer
Ähnlich wie er
Ihn vom Tod
erlöst hat.
Übersetzung ins
Deutsche: Elena Stagkouraki
*********************
Lucía Parsán
Ross se
ha salvado
Ross viajó hasta sí
Y lo hizo porque creyó
En Kavafis
Al ver su propia vida
A través de la ventana
Ya no lo desquician
Los cuerpos sudorosos
En habitaciones
Clandestinas
Ni la literatura rosa
Para almas negras
Ni la ortodoxia en serie
Ni su impulso autista
Ross decoló hacia
Prejuicios ajenos
(Alas para amar
Libertad para redimirse)
Donde ya no existe el muro
Él descubrió los excesos
Y es feliz porque otro
Como él
Le ha salvado de la muerte.
3/9/10
Τι είναι...;
Στίχους στοιβάζει αράδα
Σε πέτρινο πάνω χαρτί
Αυτός ο παλιός προορισμός της
Η μοίρα της είναι απτή.
Κύκλους διαγράφει νοητούς
Σε φόντο σκληρό και μπλαβί
Ζωγράφους αυτή ξεπερνάει
Τρανούς και τους καίει το πετσί.
Σώμα καλά τορνεμένο
Καμπύλες σωστές και κλωστή
Της δίνει μια φούρια και χάρη
Και δωσ’ του χορεύει αυτή.
Τι είναι;
Η
σ
β
ο
ύ
ρ
α
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)