18/12/12
Κρατική φιλαρμονική ορχήστρα Σλοβακίας - Jingle Bells
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
FROHE WEIHNACHTEN!
FELIZ NAVIDAD!
MERRY CHRISTMAS!
*Ξανά μαζί μετά τις γιορτές!
12/12/12
9/12/12
Αυτοί παιδί μου δεν...
Μιχάλης Γκανάς
Αυτοί παιδί μου δεν
Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δεν-
τρο δεν φυτέψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν πουλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν του Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν -κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότεραπερί-
που έτσι γράφεται το μέλλον μας.
7/12/12
6/12/12
Δάγκωσε το μήλο...
Gioconda Belli
Σύντομες παραδόσεις
ερωτισμού
I
Να διατρέχεις ένα κορμί
σε όλην του
την έκταση την αιολική
θα πει το
γύρο να κάνεις του κόσμου
και δίχως
πυξίδα στα τέσσερα του ορίζοντα σημεία να περιδιαβαίνεις
νήσους
κόλπους χερσονήσους φράγματα υδάτων μανισμένων
Υπόθεση
εύκολη δεν είναι –παρότι ηδονική–
Μην θαρρείς
πως μια μέρα, μόνο, ή νύχτα σε σεντόνια στρωμένα
για τούτο θα
σου φτάσει
Οι πόροι
μέσα κρύβουν μυστικά, πολλά φεγγάρια να γεμίσουν
II
Το κορμί, χάρτης αστρικός σε κώδικα μυστικό
Έν’ άστρο θ’
απαντήσεις κι ίσως θα πρέπει ν’ αρχινήσεις
τη ρότα σου
να διορθώνεις όταν σύννεφο, τυφώνας ή κάποιο ουρλιαχτό
βαθύ
ρίγη σε γεμίσουν
Μια χούφτα
που ούτε καν την είχες υποψιαστεί
III
Φορές πολλές το ίδιο σημείο να επιμεληθείς
Συνάντησε τη
λίμνη με τα νούφαρα
Χάιδεψε με
την άγκυρά σου του κρίνου την καρδιά
Βυθίσου μέσα
να πνιγείς κι απλώσου
Μην απαρνηθείς
τη μυρωδιά τη ζάχαρη το αλάτι
τους ανέμους
τους βαθείς το πλήθος τα φωτοστέφανα των πνευμόνων
Ομίχλη στο
νου
και στα
πόδια ρίγος
Θαλασσοχαλασμός
γλαρωμένος τα φιλιά
IV
Δίχως φόβο στον χούμο να βαλθείς στη φθορά την αβίαστη
Μην ποθείς
στην κορφή να αποφτάσεις
Καθυστέρησε
στου παράδεισου την πύλη όσο μπορείς
Νανούρισε
τον έκπτωτο άγγελό σου ανακατεύοντάς του τα πυκνά μαλλιά
με το ξίφος
φωτιάς ασφετέριστης
Δάγκωσε το
μήλο
V
Μύρισε
Πόνεσε
Αντάλλαξε
βλέμματα σάλιο μουσκέψου
Κυλήσου
εντύπωσε λυγμούς σάρκα που στάζει
Εύρημα το
πόδι στο τελείωμα του άκρου
Καταδίωξέ το
ψάξε μυστικό του βήματος μορφή της φτέρνας
Τόξο του
βηματισμού που γεννά κολπίσκους βάδισμα τοξωτό
Απόλαυσέ τα
VI
Άκουσε εσύ
κοχύλι της ακοής
πώς η
υγρασία στενάζει
Λωβός που
στα χείλη σιμώνει ήχος της ανάσας
Πόροι που
φουσκώνουν και όρη μικροσκοπικά γεννούν
Αίσθηση
σπασμού σάρκας επαναστατημένης στο ρυθμό
Πηγή απαλή
του αυχένα που στη θάλασσα του στήθους ξεχύνεται
Παλίρροια
της καρδιάς ψιθύρισέ του
Εντόπισε των
νερών τη σπηλιά
VII
Διαπέρασε τη γη του πυρός την πίστη την καλή
και τρελός
διάπλευσε το σμίξιμο των ωκεάνειων υδάτων
Διάσχισε τα
φύκια και κοράλλια αρματώσου βόγκηξε στέναξε
Αναδύσου με κλάδον
ελαίας κλάψε υπονομεύοντας χάδια κρυμμένα
Ξεγύμνωσε
ματιές της έκπληξης
Γκρέμισε τον
εξάντα από τα ύψη πάνω του ματόκλαδου
Τόξωσε τα φρύδια
κι άνοιξε τα παράθυρα της μύτης
VIII
Ανάσανε στέναξε
VIII
Ανάσανε στέναξε
Πέθανε λιγάκι
Γλυκά αργά
πέθανε
Πάλεψε
κόντρα στου ματιού την κόρη
Την ηδονή
παράτεινε
Όρθωσε το
κατάρτι κι άνοιξε πανιά
Βάλε ρότα
και πλώρη προς την Αφροδίτη
το άστρο της
πρωίας
–η θάλασσα
ίδια με κρύσταλλο αδειανό υδραργυρικό–
κι αποκοιμήσου
ναυαγός.
Μετάφραση:
Έλενα Σταγκουράκη
Αθήνα,
28.11.2012
*********************************************************
GIOCONDA BELLI
Pequeñas Lecciones de Erotismo
I
Recorrer un cuerpo en su ext
I
Recorrer un cuerpo en su ext
ensión de vela
Es dar la vuelta al mundo
Atravesar sin brújula la rosa de los vientos
Islas golfos penínsulas diques de aguas embravecidas
No es tarea fácil - si placentera -
No creas hacerlo en un día o noche de sábanas explayadas
Hay secretos en los poros para llenar muchas lunas
II
El cuerpo es carta astral en lenguaje cifrado
Encuentras un astro y quizá deberás empezar
Corregir el rumbo cuando nube huracán o aullido
profundo
Te pongan estremecimientos
Cuenco de la mano que no sospechaste
Es dar la vuelta al mundo
Atravesar sin brújula la rosa de los vientos
Islas golfos penínsulas diques de aguas embravecidas
No es tarea fácil - si placentera -
No creas hacerlo en un día o noche de sábanas explayadas
Hay secretos en los poros para llenar muchas lunas
II
El cuerpo es carta astral en lenguaje cifrado
Encuentras un astro y quizá deberás empezar
Corregir el rumbo cuando nube huracán o aullido
profundo
Te pongan estremecimientos
Cuenco de la mano que no sospechaste
III
Repasa muchas veces una extensión
Encuentra el lago de los nenúfares
Acaricia con tu ancla el centro del lirio
Sumérgete ahógate distiéndete
No te niegues el olor la sal el azúcar
Los vientos profundos cúmulos nimbus de los pulmones
Niebla en el cerebro
Temblor de las piernas
Maremoto adormecido de los besos
IV
Instálate en el humus sin miedo al desgaste sin prisa
No quieras alcanzar la cima
Retrasa la puerta del paraíso
Acuna tu ángel caído revuélvele la espesa cabellera con la
Espada de fuego usurpada
Muerde la manzana
V
Huele
Duele
Intercambia miradas saliva imprégnate
Da vueltas imprime sollozos piel que se escurre
Pie hallazgo al final de la pierna
Persíguelo busca secreto del paso forma del talón
Arco del andar bahías formando arqueado caminar
Gústalos
VI
Escucha caracola del oído
Como gime la humedad
Lóbulo que se acerca al labio sonido de la respiración
Poros que se alzan formando diminutas montañas
Sensación estremecida de piel insurrecta al tacto
Suave puente nuca desciende al mar pecho
Marea del corazón susúrrale
Encuentra la gruta del agua
VII
Traspasa la tierra del fuego la buena esperanza
navega loco en la juntura de los océanos
Cruza las algas ármate de corales ulula gime
Emerge con la rama de olivo llora socavando ternuras ocultas
Desnuda miradas de asombro
Despeña el sextante desde lo alto de la pestaña
Arquea las cejas abre ventanas de la nariz
VIII
Aspira suspira
Muérete un poco
Dulce lentamente muérete
Agoniza contra la pupila extiende el goce
Dobla el mástil hincha las velas
Navega dobla hacia Venus
estrella de la mañana
- el mar como un vasto cristal azogado -
duérmete náufrago.
Μετάφραση:
Έλενα Σταγκουράκη
Αθήνα,
28.11.2012
3/12/12
Των άσωτων μαλλιών τους κάποιο χτένι...
Διονύσης Καψάλης
Κασετίνα
Της μάνας μου φθαρμένη κασετίνα,
με κρύσταλλο κι ασήμι δουλεμένη,
ταμείο της στοργής της, σαν εκείνα
που κράτησαν μια φλόγα αναμμένη
(μια φλόγα δροσερή μέσα στα κρίνα)
εκεί που άλλες άναβαν καντήλι,
στων άγουρων φιλιών τους τα τεμένη:
της πρώτης γνωριμίας κάποια ύλη
(των άσωτων μαλλιών τους κάποιο χτένι),
για να γυρνούν τα γερασμένα χείλη,
ένα λινό που του ’πεσε μαντίλι,
ενώτια, καρφίτσες, δαχτυλίδια,
το γράμμα που δεν έστειλαν σε φίλη
(με την ψυχή τους το 'γραφαν την ίδια)∙
κάποιος βυθός της μνήμης ν' ανατείλει
ολάνθιστος, μ’ ένα σταυρό των Φώτων∙
και μέσα στη φθαρμένη κασετίνα
ενθύμια λανθάνουν των ερώτων
(εκείνων που αξιώθηκα τα κρίνα),
των πρόσφατων ματαίων και των πρώτων.
30/11/12
Πυρετός...
Πυρετός
Πυρετός με καίει∙
την ψυχή τραντάζει
και ιδρώτα στάζει
το κορμί — λες, κλαίει.
Ποια ντροπή, ποιο ρήμα
ζώνει την αγάπη;
Δε θα βρεις κιτάπι
με αυτήν ως κρίμα.
Πάθος: το δρολάπι
σε ουράνιο ποίημα.
27/11/12
Μια γεύση από τα ερωτικά ποιήματα της Βιλαρίνιο στο "Δέντρο"...
Idea Vilariño
Να σε βλέπω να γελάς
Να σε βλέπω να γελάς, με τα χέρια να σ’ αγγίζω
μαζί σου να ζω μια μέρα ένα χρόνο τρεις βδομάδες
ζωή αντίξοη και ζωή γλυκειά να μοιράζομαι μαζί σου
να σε βρίσκω στο κρεβάτι
στο δωμάτιο σαν ντύνεσαι
με μυρωδιά ποτού
σαν καπνίζεις
σαν ιδρώνεις το καλοκαίρι
ή στον έρωτα σαν κλείνεις
τα μάτια σου τα αφηρημένα.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
**********************************
Verte reír
Verte reír tocarte con las manosvivir contigo un día un año tres semanas
compartir vida seria vida mansa contigo
encontrarte en la cama
vistiéndote en el cuarto
oliendo a alcohol fumando
sudando en el verano
o en el amor cerrando
tus ojos distraídos.
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Το δέντρο" (Νοέμβριος 2012)
25/11/12
Ερμηνεία να δώσεις στο κείμενο...
Ααρών Μνησιβιάδης
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο...
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο
ἡ σιωπὴ στριμώχνεται ἀνάμεσα στὶς λέξεις,
εύκαιρία χρυσῆ νὰ διαλέξῃς
ἑρμηνεία νὰ δώσῃς στὸ κείμενο.
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα-κενό-ἀντικείμενο
τόσο κενό κομματιασμένο!
Χρόνια ὁλόκληρα προσμένω
κάποιος νὰ μπῇ στὸ προκείμενο.
Ὑποκείμενο-κενό-ῥῆμα κενό-ἀντικείμενο.
Στοὺς πολέμους πεθαίνουν πρῶτα οἱ λέξεις:
τὸ κενό περισσεύει -μπορεῖες νὰ τὸ στρέψῃς
ἀκόμη καὶ στὸν φίλα προσκείμενο.
23/11/12
22/11/12
Από στιγμές ωραίες τι απομένει...
JAROSLAV SEIFERT
ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ;
Από στιγμές ωραίες τί απομένει;
Η λάμψη των ματιών,
μιά σταλίτσα ουσία,
ο αναστεναγμός επάνω στον γιακά,
η αναπνοή στο τζάμι,
από τα δάκρυα ένα ψίχουλο
κι ένα νύχι μόλις απ’ τη λύπη.
Και, ναι, πιστέψτε με, σχεδόν τίποτε άλλο.
Καπνός τσιγάρων
και φευγαλέα χαμόγελα
και μια χούφτα λόγια
που πετάνε στρίβοντας σε μιά γωνία
σαν νά ’ναι τίποτα σκουπιδάκια
που τα σαρώνει ο άνεμος.
Μα δεν θά ’θελα, όχι, να ξεχάσω
κι εκείνες τις τρεις χιονονιφάδες.
Αυτά μόνο, αυτό είν’ όλο κι όλο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
19/11/12
Η οφειλή...
Μαγδαληνή
Μάνα
Πριν τη γέννα, μάνα με γεννώ,
πρόωρα∙ για σένα θα δεχτώ
τούτην την τιμή και συναινώ:
μάνα — σκέπη σου και φυλαχτό.
Στα δικά μου χάδια τα γλυκά
ν’ αφεθείς, που σ’ έχω ακριβό.
Δεν θα βρεις σε μένα ερωτικά
σκέρτσα ή κόλπα –δεν χρονοτριβώ–,
μα φροντίδας μητρικής καρπό.
Άφθονο θα ρέει απ' τη θηλή
γάλα για εσένα που αγαπώ,
για τα δυο σου χείλη — οφειλή.
17/11/12
16/11/12
Οι μοίρες οι ασυνάρτητες...
Διονύσης Καψάλης
Λάμπουν κομμάτια από ουρανό ακόμη,
βραδιάζει και ξεπλέκουν τα μαλλιά τους
οι μοίρες οι ασυνάρτητες∙ ποιος είδε
τόση παράξενη ομορφιά να φεύγει,
να χάνεται για πάντα από τον κόσμο,
ξένη στη γη, στον ουρανό πιο ξένη;
Γι' αυτούς που δε φταίνε σε τίποτα που τους καπηλεύτηκαν...
15/11/12
14/11/12
Του ήλιου η δύση...
Heinrich Heine
Στην όχθη η δεσποσύνη...
Στην όχθη η δεσποσύνη
στενάζει για πολύ∙
μα πώς τη συγκινεί
του ήλιου η δύση.
«Μα δεσποινίς μου θάρρος!
Παλιό το έργο αυτό:
Θα δύει πάντα εδώ
Και θα γυρνά απ’ το βάθος.»
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
*********************
Das Fräulein stand am Meere...
Das Fräulein stand am Meere
Und seufzte lang und bang,
Es rührte sie so sehre
Der Sonnenuntergang.
"Mein Fräulein! Sein Sie munter,
Das ist ein altes Stück;
Hier vorne geht sie unter
Und kehrt von hinten zurück."
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Poeticanet, τεύχος 17 (Νοέμβριος 2012)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)