Christian Morgenstern
Ο φράχτης
Ήταν κάποτε ένας φράχτης,
στο άκρο μιας αυλής μεγάλης.
Αρχιτέκτων τον τηρά,
βράδυ στέκεται εκειδά,
την αυλή την αφανίζει,
σπίτι πάει εκεί και χτίζει.
Μένει ο φράχτης ενεός,
ξύλο μόνο, μοναχός.
Μια εικόνα όλο φρίκη
που οδήγησε σε δίκη.
Κι ο αρχιτέκτων μας την κάνει,
γι’ Αφρική και Κεϋλάνη.
************
Der Lattenzaun
Εs war einmal ein Lattenzaun,
mit Zwischenraum, hindurchzuschaun.
Ein Architekt, der dieses sah,
stand eines Abends plötzlich da -
und nahm den Zwischenraum heraus
und baute draus ein großes Haus.
Der Zaun indessen stand ganz dumm,
mit Latten ohne was herum,
Ein Anblick gräßlich und gemein.
Drum zog ihn der Senat auch ein.
Der Architekt jedoch entfloh
nach Afri- od- Ameriko.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Poeticanet
(http://poeticanet.com/poets.php?subaction=showfull&id=1349589969&archive=&start_from=&ucat=309&show_cat=309)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου