Συγγνώμη, γιαγιά, την ευχή σου!...

Έλενα Σταγκουράκη

Για μια Κυρία στο πάρκο του Ευαγγελισμού


Φυλλάδα απλωμένη με τάξη
και πάνω της κάθεται εκείνη:
μαλλιά σαν το γκρίζο μετάξι,
πιασμένα σε κότσο, σε δίνη.

Λευκό το γηραιό πρόσωπό της,
μιλάει για αξιοπρέπεια, για ήθος.
Ακίνητη αυτή σαν στρατιώτης,
να τρέμει εναγώνια το στήθος.

Η φούστα της σιδερωμένη,
στο γόνατο άσπρο δοχείο
και μοιάζει να τρώει, να μένει
το φρούτο κομμένο στα δύο.

Μα είναι το μπωλ άδειο από ώρα
και σπάζω στα δύο και κλαίω:
Ποιο φρούτο; Ποια ώριμη οπώρα;
Προσμένει ένα ευρώ φρικαλέο.

"Συγγνώμη γιαγιά, την ευχή σου!"-
Δεν είμαι και είμαι παιδί σου.