Νίκος Γεωργόπουλος
Τρίπτυχο
Πατρίς, θρησκεία και Αγία Οικογένεια
μια γριά ζητιάνα τα βαπτίζει Ειμαρμένη
λευκά κελιά σε μια γαλάζια σχιζοφρένεια
και αρλεκίνοι στα μπαλκόνια κρεμασμένοι.
Νοικοκυραίοι σπρώχνουν το σαράβαλο
και βλαστημάνε την παρτίδα την χαμένη
δίνουν το σκήπτρο σε ένα θεοπάλαβο
με γαλανόλευκη τον ντύνουν τρυπημένη.
Κουρέλια, ξέφτια και χρυσά μπαλώματα,
σε μια ιστορία που χορεύει φαντασμένη
αλύτρωτες ελπίδες και άγια χώματα
στις λαϊκές μας παζαρεύουνε οι ξένοι.
Βιτρίνες, χρώματα και γέλια παιανίζουνε
σε μια οθόνη στα σκουπίδια πεταμένη
δυο μετανάστες με το αίμα τους ποτίζουνε
μια ράτσα άσχημη, από χρόνια σαπισμένη.
Πατρίς, θρησκεία και Αγία Οικογένεια
Ελλάς Ελλήνων αθεράπευτη ασθένεια!
*************
Μεφιστοφελής
Και ο πάγος μου
δεν καίει λιγότερο
από την φωτιά μου.
Θεοδόσης Βολκώφ
Θα περιφέρω με σπουδή το τίποτε
στων λέξεων τις άκριες θ' ακροβατώ
θ' αφηγούμαι τον μεγάλο τον σκοπό
και όνειρα θα σπέρνω οπουδήποτε.
Θα ξεγελώ την προσδοκία με υπόσχεση
πίσω μου ίχνη θα αφήνω προσμονής
θα ταξιδεύω στις ψυχές καταμεσής
και τα μυαλά τους θα 'χω υπό στόχευση.
Θα τους πουλώ με δόσεις τον Παράδεισο
και θα ζητώ ενέχυρο στιγμές απ' τη ζωή
θα κλέβω χρόνο από τ' άγνωστο παιδί
και γέρους θα δανείζω πριν την άβυσσο.
Θ' αποπλανώ παρθένες τις ελπίδες τους
μια σκόνη πίσω μου θ' αφήνω μαγική
θα έχει ο θάνατος μια γεύση ηδονική
όταν θα πέφτουν μόνοι στις παγίδες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου