"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ"
Πολύ συχνά το λέμε, ελάχιστα όμως μας απασχολεί το φορτίο που στοιβάζουμε στην πλάτη των παιδιών και δυσχαραίνει (ή, κάποτε, καταστρέφει) την ενήλικη ζωή τους.
Υπάρχουν οι 'ακραίες' περιπτώσεις των υποχρεωτικών γάμων σε παιδική ηλικία (Μέση Ανατολή και Αφρική), του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων (Αφρική), των βιασμών ως πολεμικού μέσου (Κονγκό) ή τιμωρίας για ποινικό αδίκημα άνδρα συγγενούς (Μέση Ανατολή), της υποχρεωτικής στείρωσης (Λατινική Αμερική) και η εκτεταμένη χρήση φυσικής και ψυχολογικής βίας (παντού και πάντα), αλλά υπάρχει και η καθημερινή, αναίμακτη και σιωπηρή πραγματικότητα που κάνει τα παιδιά γενικά και τα κορίτσια ειδικότερα να υποφέρουν: η φτώχεια, ο αναλφαβητισμός, η προσφυγιά, ο ρατσισμός. Ειδικά αυτόν τον τελευταίο και τις πολύπλευρες εκφάνσεις του που στρέφονται εναντίον ανθρώπων διαφορετικής φυλής, φύλου, έθνους, θρησκεύματος κ.ο.κ. πολύ τον έχουμε υποτιμήσει.
Έτσι, φτάνουμε στον 'πολιτισμένο' 21ο αιώνα, όπου αυτά και άλλα παρόμοια θέματα θεωρούνται ξεπερασμένα (από εκείνους που συμβάλλουν εκ του αντιθέτου στη διαιώνιση του φαινομένου), να γινόμαστε θεατές τρομερών ρατσιστικών φαινομένων στην ανθρωποκεντρική Ευρώπη και την Αμερική του "αμερικανικού ονείρου" (μάλλον αυταπάτης). Σήμερα ορθώνονται τείχη. Στο μυαλό, στις καρδιές, στο χώμα.
Ως αντίδραση στην ανόρθωση τειχών κάθε είδους που επιφέρουν ένα σκοτεινό και απάνθρωπο μέλλον, ενώνουμε και φέτος τη φωνή μας, την 'Κραυγή' μας, με εκείνην των υπόλοιπων 29 χωρών "για όλα τα κορίτσια του κόσμου".
Ε.Σ.
*******
ΚΑΘΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΑ
Θυμάμαι σήμερα πώς κάποτε λαχταρούσα να 'μαι λευκή.
"Πώς;" ρωτάτε.
Αφήστε με λοιπόν να σας απαριθμήσω τρόπους.
καθώς μεγάλωνα, μου έλεγαν διάφοροι
πως είχα σκούρο δέρμα και πίστευα σ' αυτό το σκοτάδι
του καθρέφτη, της ψυχής μου, της ίδιας της κοντόφθαλμης οπτικής μου
καθώς μεγάλωνα, διάβαζα περιοδικά
και έβλεπα ταινίες με ξανθές σταρ του σινεμά,
με δέρμα λευκό, χείλη αισθησιακά,
και για να ανελιχθώ, να γίνω κι εγώ γυναίκα
και μάλιστα γυναίκα ποθητή,
άρχισα κι εγώ να φορώ ένα δέρμα νοερά χλωμό
καθώς μεγάλωνα, ήμουν περήφανη
για τα αγγλικά μου, τη χρήση της γραμματικής, την ορθογραφία μου
ανήκοντας κι εγώ στα έξυπνα παιδιά
τα έξυπνα παιδιά από την Κίνα,
που προσαρμόζονται, ανήκουν, ευθυγραμμίζονται
καθώς μεγάλωνα κι έφτασα στο λύκειο,
ανακάλυψα τα πλούσια λευκά κορίτσια και τα λιγοστά της κίτρινης φυλής,
τα βαμβακερά φορέματα εισαγωγής και τα κασμιρένια πουλόβερ τους,
τις μπούκλες στα μαλλιά τους,
και σκεφτόμουν πως κι εγώ θα 'πρεπε να έχω
όσα εκείνα τα τυχερά κορίτσια είχαν
καθώς μεγάλωνα, λαχταρούσα
το αμερικανικό φαγητό και το αμερικανικό στυλ
που ήταν ένα πράγμα: λευκά
και που για μένα, όντας Κινέζα, παιδί Κινέζων γονιών,
σήμαινε να νιώθω ξένη, παρείσακτη,
μη Αμερικανή
καθώς μεγάλωνα και κάποιος λευκός
με καλούσε σε δείπνο, με θεωρούσα σπουδαία,
σαν εξωτική γαρδένια, με το φόβο πάντα
μην ταιριάξω επακριβώς στα στερεότυπα για τις γυναίκες της Άπω Ανατολής
καθώς μεγάλωνα, ένιωθα ντροπή
για κάποιους άντρες της Κίνας,
με τα μικρά τους μέλη, τα εύθραυστα κορμιά τους,
τη συνήθειά τους να φτύνουν στο δρόμο, το βήχα τους,
τα ανήλιαγα δωμάτιά τους
και τον ακρωτηριασμό των άνω άκρων τους
καθώς μεγάλωνα, κάποιοι θα με ρωτούσαν
αν είμαι από τις Φιλιππίνες, την Πολυνησία ή την Πορτογαλία.
Για όλα τα χρώματα θα με ρωτούσαν, πέρα απ' το λευκό
σαν το κέλυφος της ψυχής μου,
μα όχι συγκρίσιμο με το σκούρο αδρό μου δέρμα
καθώς μεγάλωνα, ένιωθα βρώμικη.
Σκεφτόμουν πως ο θεός
έπλασε καθαρούς τους λευκούς
αλλά όσο και να έτριβα το σώμα μου
δεν μπορούσα να το αλλάξω,
δεν έβλεπα το δέρμα μου να ρέει στα απόνερα
καθώς μεγάλωνα, ορκιζόμουν
ότι κάποτε θα καταφύγω στα μαβιά βουνά,
σε σπίτια στη θάλασσα δίχως στέγη πάνω απ' το κεφάλι μου,
με χώρο μπόλικο να ανασαίνω ελεύθερα,
και όχι κατάμεστο από 'κίτρινους' συμπατριώτες,
σε μια περιοχή που λένε 'Τσάινα τάουν''
και η οποία, αργότερα έμαθα, ήταν γκέτο,
μία ακόμη από τις πολλές καρδιές της ασιατικής Αμερικής
Θυμάμαι σήμερα πώς κάποτε λαχταρούσα να 'μαι λευκή.
"Με ποιους άλλους τρόπους;" ρώτατε.
Δεν σας φτάνουν αυτοί;
Nellie Wong
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου