Ηλιόπετρα (289-307)

Από την Ηλιόπετρα (στ. 289-307)

...κεντούσαν οι γυναίκες στην πλατεία,

με τα παιδιά τους λέγανε τραγούδια,

μετά ο συναγερμός, κραυγές τριγύρω,

σπίτια γονατισμένα μες στη σκόνη,

κτίρια φτυσμένα, τείχη ραγισμένα,

κι ο ορυμαγδός διαρκώς των κινητήρων:

οι δυο γυμνώθηκαν κι αγαπηθήκαν

ν' αγωνιστούν για το αιώνιο μερτικό μας,

το μερτικό μας στην Εδέμ, στο χρόνο,

τις ρίζες μας ν' αγγίξουν, ν' ανακτήσουν

τον κλήρο μας που της ζωής οι κλέφτες

χίλιους αιώνες τώρα μας αρπάξαν,

οι δυο γυμνώθηκαν και φιληθήκαν

γιατί οι γυμνότητές τους οι ενωμένες

ειν' άτρωτες κι υπερπηδούν το χρόνο,

ανέγγιχτες γυρίζουν στην αρχή τους,

δεν έχει εκεί εσύ ή εγώ, χθες, αύριο, 

των δυο η αλήθεια ειν' μια ψυχή, ένα σώμα,

ω είναι ακέραιο...

Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης

************************

de la Piedra de Sol (versos 289-307)

...en la Plaza del Ángel las mujeres

cosían y cantaban con sus hijos,

después sonó la alarma y hubo gritos,

casas arrodilladas en el polvo,

torres hendidas, frentes esculpidas 

y el huracán de los motores, fijo:

los dos se desnudaron y se amaron

por defender nuestra porción eterna,

nuestra ración de tiempo y paraíso,

tocar nuestra raíz y recobrarnos,

recobrar nuestra herencia arrebatada

por ladrones de vida hace mil siglos,

los dos se desnudaron y besaron

porque las desnudeces enlazadas

saltan el tiempo y son invulnerables,

nada las toca, vuelven al principio,

no hay tú ni yo, mañana, ayer ni nombres,

verdad de dos en sólo un cuerpo y alma,

oh ser total...

Octavio Paz