Για ένα μήπως...

 

Κική Δημουλά

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα

Σου είπα: -Λύγισα.

Κι είπες:

-Μη θλίβεσαι.

Απογοητεύσου ήσυχα.

Ήρεμα δέξου να κοιτάς

σταματημένο το ρολόγι.

Λογικά απελπίσου

πως δεν είναι ξεκούρδιστο,

ότι έτσι δουλεύει ο δικός σου χρόνος.

Κι αν αίφνης τύχει

να σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,

μη ριψοκινδυνέψεις να χαρείς.

Η κίνηση αυτή δε θα 'ναι χρόνος.

Θα 'ναι κάποιων ελπίδων ψευδορκίες.

Κατέβα σοβαρή,

νηφάλια αυτοεκθρονίσου

από τα χίλια σου παράθυρα.

Για ένα μήπως τ' ανοιξες.

Κι αυτοξεχάσου εύχαρις.

Ό,τι είχες να πεις,

για τα φθινόπωρα, τα κύκνεια,

τις μνήμες, υδρορροές των ερώτων,

την αλληλοκτονία των ωρών,

των αγαλμάτων τη φερεγγυότητα,

ό,τι είχες να πεις

γι' ανθρώπους που σιγά-σιγά λυγίζουν,

το είπες.