Κι αν το νερό της θάλασσας το πλύνει...

Gerardo Diego

Δική σου

Δυο λέξεις βρίσκεις μοναχά: «δική σου».

Οι άγγελοι στη θάλασσα τις λένε,

δεν τις αφήνουν να πνιγούν, μον’ καίνε

στη θέρμη τα φτερά και τη φωνή τους.

Τα πλάσματα υμνούνε: «Και αν μακρύνει,

κι αν σου κρυφτεί, στα ύπουλα να κλάψει,

δική σου είναι, κι αν φωτιά το κάψει

κι αν το νερό της θάλασσας το πλύνει.»

«Δική σου» τραγουδούν πουλιά και ψάρια,

το γράφουν άλαλα με τα φτερά τους:

το δέλτα, γιώτα, κάπα και το ήτα.

Ξανά να τραγουδήσετε την άρια,

ντουέτο να δοκιμαστεί, σειρά τους:

«Εσύ δική μου;» «Ναι, δική σου, στο είπα.»

Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη

****************************

Tuya

Ya sólo existe una palabra: tuya.
Ángeles por el mar la están salvando
cuando ya se iba a hundir, la están alzando,
calentando sus alas. ¡Aleluya! 

Las criaturas cantan: «Aunque huya,
aunque se esconda a ciegas sollozando,
es tuya, tuya, tuya. Aunque nevando
se borre, aunque en el agua se diluya».

«Tuya» , cantan los pájaros, los peces
mudos lo escriben con sus colas de oro:
Te, u, y griega, a, sí, tuya, tuya.

Cantádmela otra vez y tantas veces,
a ver si a fuerza de cantar a coro.
« ¿Tú? ¿Ya? ¿De veras?» «Sí. Yo, Tuya. Tuya.»

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Κουκούτσι", τεύχος 3 (αφιέρωμα στη γενιά του '27 της ισπανικής ποίησης)