Με αφορμή την παράσταση "Ζ" του Βασίλη Βασιλικού στο Εθνικό:
Τι να πει κανείς και τι κριτική να γράψει όταν η ίδια η ιστορία κραυγάζει την αλήθεια από μόνη της; Ποια νέα κραυγή ωφελεί μπροστά στην αυτιστική επανάληψη εγκλημάτων και θλιβερών γεγονότων που αποδεικνύουν πόσο λίγος είναι ο άνθρωπος, και μάλιστα πριν καλά-καλά επουλωθούν τα προηγούμενα τραύματα; Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Λαμπράκη αθωώθηκαν το 1966, όπως αφέθηκαν ελεύθεροι πριν λίγες μέρες κάποιοι απ' τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Φύσσα (η δίκη εκκρεμεί). Και στις δύο περιπτώσεις η ανάμειξη νεοναζιστικών μορφωμάτων και ακροδεξιών στοιχείων είναι αποδεδειγμένη. Κι αυτά στην Ελλάδα, όπου με την πρώτη ευκαιρία κομπάζουμε πως όταν οι ξένοι κρέμονταν ακόμη απ' τα δέντρα, εμείς είχαμε (τρομάρα μας!) εφεύρει τη δημοκρατία... "Μαύρη Ρωμιοσύνη. Όλο καινούργια θύματα"!
Κριτική για την παράσταση "Ζ" στο επόμενο τεύχος του περιοδικού "Φρέαρ".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου