"Δεκαήμερο"
του Βοκκάκιου,
σκηνοθεσία-διασκευή Ν. Καραθάνος,
Εθνικό Θέατρο
Απρίλιος 2014
Μια παράσταση, στο πνεύμα του έργου! Μια παράσταση που δεν επιτρέπει τους αφορισμούς, είτε θετικούς, είτε αρνητικούς. Και πώς αλλιώς, αφού η ίδια συνδιαλέγεται με το χώρο, το χρόνο, τη θρησκεία (και κατά συνέπεια την έννοια της αμαρτίας, της ενοχής και της ενοχικότητας, της θρησκευτικότητας και της θρησκοληψίας -βασικός σύνδεσμος με το Μεσαίωνα-), το ανθρώπινο σώμα και την ανθρώπινη φύση που εξ ορισμού δεν γνωρίζει τίποτα αφύσικο. Σπαρακτικές σκηνές, όπως η Σαλώμη με τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη και ο μακάβριος χορός, αποτελούν σπονδύλους, τους οποίους ομολογουμένως θα θέλαμε ενσωματωμένους στο σκελετό των δέκα ημερών και των δέκα προσώπων. Δομική ένσταση ως προς ένα οργανικό μεν, όχι όμως και λειτουργικό φινάλε. Μυστηριακή ατμόσφαιρα, έξοχο ηχητικό υπόστρωμα, αυτοσχεδιασμοί που δεν προδίδουν αυτοσχεδιασμό, και -κυρίως!- για πρώτη φορά γυμνό δικαιωμένο. Εξάλλου, μιλάμε για το "Δεκαήμερο" και τον Μεσαίωνα.
Λεπτομέρειες πολύ σύντομα στο "Φρέαρ".
Έλενα Σταγκουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου