Αγάπη μου εσύ, δική μου αγάπη...

Jaime Sabines

Αγάπη μου εσύ, δική μου αγάπη... 

Αγάπη μου εσύ, δική μου αγάπη,

στου χάρου ξάφνου μέσα το κοχύλι,

μαζί σου να αγαπώ και να ’μαι θέλω,

να σου φιλώ για να σωθώ τα χείλη.

Το λέω εγώ, το λέει το κορμί μου

και του αίματός μου το βαθύ κλωνάρι,

το λέει αυτός ο πόνος μες στο στήθος,

το στόμα μου και το άδειο μαξιλάρι.

Αγάπη μου, σε αγαπώ με πάθος,

απόλυτα, παράλογα, ταγμένα.

Αστέρια και τριαντάφυλλα σκαρώνω,

σου λέω ‘αντίο’, μα έρχομαι σε σένα.

Σε αγαπώ από τούτη τη γωνίτσα,

απ’ την κορφή της μοναχής καμάρας,

στου σώματός σου τα λευκά σεντόνια

που η παπαρούνα στάζει της λαχτάρας.

Μαλλιά που ανεμίζουν όλο μέλι,

της νύχτας ποταμός μες στο σκοτάδι,

αγάπη ριζωμένη σαν κυψέλη,

τα βήματά σου θα διαβώ ώς απάνω,

από τα πόδια σε όλα σου τα μέλη.



Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη



******************
 
Amor mío, mi amor...

Amor mío, mi amor, amor hallado
de pronto en la ostra de la muerte.
Quiero comer contigo, estar, amar contigo,
quiero tocarte, verte.

Me lo digo, lo dicen en mi cuerpo
los hilos de mi sangre acostumbrada,
lo dice este dolor y mis zapatos
y mi boca y mi almohada.

Te quiero, amor, amor absurdamente,
tontamente, perdido, iluminado,
soñando rosas e inventando estrellas
y diciéndote adiós yendo a tu lado.

Te quiero desde el poste de la esquina,
desde la alfombra de ese cuarto a solas,
en las sábanas tibias de tu cuerpo
donde se duerme un agua de amapolas.

Cabellera del aire desvelado,
río de noche, platanar oscuro,
colmena ciega, amor desenterrado,

voy a seguir tus pasos hacia arriba,
de tus pies a tu muslo y tu costado.