Κρουστά και πνευστά

Κρουστά και πνευστά

Με ρωτούσες γιατί δεν ήθελα
σε ψέμματα να πιστεύω.
Μα πώς παλάτια
στην άμμο πάνω
να χτίζω;
Σύννεφο είμαι διάφανο
σε ουρανό θλιμμένο γκρίζο
και τα δάκρυα στην κοίτη τους
με μιαν απόχη πιάνω.
Τι να 'ναι άραγε αυτό που ακούγεται;
Σαξόφωνο βραχνό πνευστό
ή μήπως φόρτε πιάνο;


Έλενα Σταγκουράκη